Erick Morillo

Morillo werd geboren in Colombia, maar verhuisde in zijn jeugdjaren naar New Jersey. Daar begon hij op zijn elfde als dj. Door zijn vriend Marc Anthony komt hij in contact met Louie Vega, die hem Morillo ontdekte als talent. Vanaf 1992 bracht Morillo een hoeveelheid singles uit onder verschillende namen met verschillende samenwerkingen. Zijn eerste plaat was Unbe (1992) van het project R.A.W. Een van de eerste successen werd de plaat House of love van het project Smooth Touch.

In 1993 richtte hij samen met producer Ralph Muniz en rapper Mad Stuntman (Mark Quashie) het project Reel 2 Real op. Daarvan werd eerst het nummer Go on move uitgebracht. Met I like to move it behaalde hij een nummer 1-hit in de Nederlandse Top 40 in het voorjaar van 1994. Het nummer betekende ook de definitieve doorbraak van het label Strictly Rhythm. Daarna volgden er meer hits, waaronder het opnieuw uitgebrachte Go on move. Na Jazz it up (1996) leek de houdbaarheidsdatum van Reel 2 Real, dat hem miljonair maakte, verstreken en ging Reel 2 Real weer uit elkaar.

Morillo bleef ook solo actief naast Reel 2 Real. Zo Maakte hij met het nummer Dancin (1994) en met Louie Vega vormde hij Lil Mo' Yin Yang, waarmee hij de clubhit Reach (1995) op. Ook produceerde hij de hit Them girls (1995) voor de MTV-handpoppen Zig and Zag. Ook vormde hij met zangeressen Ultra Nate, Dajaé, Moné en Barbara Tucker het project B-Crew waarmee de single Partay Feeling (1996) werd gemaakt. Na 1996 deed hij het rustiger aan om zich te concentreren op zijn loopbaan als dj. Dat leverde hem meerdere prijzen op. Ook stak hij veel tijd in zijn label Subliminal Records dat in 1997 werd opgericht. Tevens presenteerde hij enkele houseprogramma's op MTV.

In 2004 liet Morillo weer van zich horen als producer met een eigen album. Op My World was een groot aantal gasten aanwezig zoals DJ Rap, Sean Combs en Boy George. De Britse groep Audio Bullys kreeg de eer voor het titelnummer en de single Break down the doors. In de jaren daarna werkte hij veel samen met de producers Jose Nunez en Harry "Choo Choo" Romero. Vanaf 2004 verschenen er zo nu en dan singles. In 2012 bracht hij met Alexandra Burke een nummer uit, genaamd Elephant. Dat werd een bescheiden hit. Ook verscheen het mixalbum Subliminal invasion. Het drukke dj bestaan brak hem in de zomer van 2013 echter op. Na enkele incidenten moest Morillo het tijdelijk rustiger aandoen vanwege zijn gezondheid.

In 1997 schroefde Morillo zijn activiteiten op dat gebied sterk terug om zijn ambities als platenbaas waar te maken. Morillo zette groot in en wilde naar eigen zeggen "het beste houselabel in de wereld opzetten". De eerste muziek die Subliminal uitbracht, was het nummer Fun (1997) van het project Da Mob met Jocelyn Brown, waarbij Morillo zelf betrokken was. Daarna verschenen er in snel tempo meer singles. De doorbraak van Subliminal kwam met de single Big love van Pete Heller. Subliminal deed ook de Amerikaanse distributie van het album Champs elysees van Bob Sinclar. Het label bracht een eigen artiestenalbum uit. Dat was het album van Erick Morillo zelf. Verder kwamen de hits Thrill me (2002) van Junior Jack en So many times van Gadjo (2005) van bij dit label vandaan.

Zie ook de discografie van Reel 2 Real.

• Van het nummer House of love van Smooth Touch zijn twee volstrekt verschillende versies die op verschillende compilaties staan. Het origineel is een vocale houseplaat met zang van Cynthia Seijo. Onder dj's werd echter vooral de "Raise Your Hands In My House remix" van Anthony Acid populair, die volkomen anders klinkt. Hierin werden samples van de bekende houseplaten Can you feel it van C.L.S. en Give it up van The Goodmen in verwerkt.
• Erick leende zijn stem als deel van het achtergrondkoor voor de hit Where's your head at? (2001) van Basement Jaxx. Ook op het album Remedy is zijn stem te horen.
• In 2012 werd er in New Jersey, waar Morillo zijn jeugd doorbracht, een straat naar hem vernoemd.

• Website van Erick Morillo
• Subliminal Records website