Entelodon

Entelodon had een massief lichaam, een korte, sterke nek en een grote, lange, brede en platte schedel, die een meter lang kon zijn. Het jukbeen was vergroot. Het gebit was compleet en meer vergelijkbaar met dat van primitieve condylarthra, zoals de Mesonychia. Tandformule 3-1-7 / 3-1-7, waarbij de eenvoudige, conische premolaren zich niet onderscheiden van kiezen. De taps toelopende en zijdelings afgeplatte tanden waren goed voor het bijten van botten. De slijtage van de hoektanden laat zien dat deze sterk belast werden en niet hoofdzakelijk werden gebruikt om indruk te maken op andere soortgenoten, zoals varkens en nijlpaarden. De dieren waren waarschijnlijk alleseters die geen aas minachtten en af en toe actief jaagden.

De thoracale wervels hadden lange doornuitsteeksels en de staart was kort. De voorpoten waren sterker dan de achterpoten en de buitenste botten van de benen, zoals het scheenbeen, waren veel korter dan de botten dichter bij het lichaam, zoals het dijbeen. Dat betekent dat Entelodon waarschijnlijk geen goede en hardnekkige hardloper was. In tegenstelling tot de Anthracotheriidae had Entelodon slechts twee tenen.

Entelodon wordt geplaatst in de familie Entelodontidae. Entelodon verschilt morfologisch nauwelijks van het nauw verwante Noord-Amerikaanse Archeotherium.

• E. magnus Aymard, 1846
• E. ronzonii Aymard, 1846
• E. aymardi (Pomel, 1853)
• E. verdeaui (Delfortrie, 1874)
• E. antiquus Repelin, 1919
• E. dirus Matthew & Granger, 1923
• E. gobiensis (Trofimov, 1952)

• Jordi Augusti, Mauricio Antón: Mammoths, Sabertooths, and Hominids. 65 Million Years of Mammalian Evolution in Europe. Columbia University Press, New York NY u. a. 2002, ISBN 0-231-11640-3.
• Donald R. Prothero, Scott E. Foss (Hrsg.): The Evolution of Artiodactyls. Johns Hopkins University Press, Baltimore MD 2007, ISBN 978-0-8018-8735-2 Google Books.