Emmanuel de Briey

Graaf De Briey (hoofdzakelijk met de voornaam Camille aangeduid) was een zoon van volksvertegenwoordiger Albert de Briey (1835-1876) en van Alix Daminet (1839-1908). Hij was ook de kleinzoon van senator Camille de Briey, de neef van volksvertegenwoordiger Louis de Briey en de schoonzoon van senator Alfred d'Huart. Hij trouwde met barones Marie d'Huart (1871-1963) en ze kregen vier kinderen.

Hij promoveerde tot doctor in de rechten aan de Katholieke Universiteit Leuven (1885). Hij werd verkozen tot katholiek volksvertegenwoordiger voor het arrondissement Virton in 1888 en vervulde dit mandaat tot in 1894. Van 1902 tot 1932 was hij provinciegouverneur in Luxemburg.

In het bedrijfsleven was hij:

• voorzitter van Sodelux, de Société d'Electricité de la province de Luxembourg,
• bestuurder van Charbonnages de Haine-Saint-Pierre et La Hestre,
• betuurder van de Banque Générale du Luxembourg,
• bestuurder van Tramways de Buenos Aires.

• Vingt-cinq années de gouvernement, 1884-1909. Le parti catholique belge et son oeuvre, Brussel, 1910.
• Oscar COOMANS DE BRACHÈNE, État présent de la noblesse belge, Annuaire 1985, Brussel, 1985.
• Jean-Luc DE PAEPE & Christiane RAINDORF-GERARD (red.), Le Parlement belge, 1831-1894. Données biographiques, Brussel, 1996.