Emilio Greco

Emilio Greco (Catania, 11 oktober 1913 – Rome, 5 april 1995) was een Italiaanse beeldhouwer.

Emilio Greco
Persoonsgegevens
Geboren11 oktober 1913
Overleden5 april 1995
GeboortelandItalië
Beroep(en)Beeldhouwer
Oriënterende gegevens
Stijl(en)Figuratief
RKD-profiel
Portaal    Kunst & Cultuur
La Grande Bagnante Nr. 1 (1956) in Marl

Leven en werk

Greco werd geboren in de stad Catania op het Italiaanse eiland Sicilië. Op zijn dertiende jaar werd hij leerling-steenhouwer en maakte zo kennis met het beeldhouwen. Zijn opleiding ontving hij aan de Accademia di Belle Arti in de Siciliaanse hoofdstad Palermo. Vanaf 1943 woonde Greco in Rome, waar hij zijn eerste tentoonstellingen had. Zijn eerste solo-expositie beleefde hij in 1946. Hij werd assistent-docent aan een voortgezette kunstopleiding in 1948. In 1956 baarde hij opzien met La Grande Bagnante nr. 1 tijdens de Biënnale van Venetië, waarmee hij de Gran Premio di Scultura won. Baadsters en danseressen waren het grote motief voor Greco, veelal gemodelleerd naar zijn tweede vrouw Anna Padovan.

Samen met Giacomo Manzù en Marcello Mascherini vertegenwoordigde hij het nieuwe Italiaanse beeldhouwen van na de Tweede Wereldoorlog.

Het werk van Emilio Greco is te vinden in de collectie van vele musea en beeldenparken, zoals:

Het lag in de opzet van Greco 12 baadsters te maken, die rond een vijver of meertje zouden worden geplaatst. Het werden er uiteindelijk zeven, alsmede drie in maquettevorm. Het plan is uiteraard niet doorgegaan.

Zie ook
Zie de categorie Emilio Greco van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.