Emeric Pressburger

Pressburger werd geboren als enige zoon van Kálmán Pressburger, een makelaar. Hij was van Joodse komaf.[1] Volgens zijn biografieën waren zijn voorouders Szeklers, die zich hadden bekeerd tot het Jodendom.[2] Zijn achternaam, Pressburger, betekent letterlijk “iemand uit Presburg”.

Pressburger studeerde aan een kostschool in Timișoara, waar hij vooral aanleg bleek te hebben voor wiskunde, literatuur en muziek. Hij ging vervolgens wiskunde studeren aan de Karelsuniversiteit Praag en Universiteit van Stuttgart, maar de dood van zijn vader dwong hem zijn studie vroegtijdig te staken.[3]

Pressburger ging na te zijn gestopt met zijn studie werken als journalist in zowel Hongarije als Duitsland. In de jaren 20 ging hij zich bezighouden met het schrijven van filmscenario’s voor UFA in Berlijn.

De opkomst van nazi-Duitsland maakte dat UFA alle Joodse werknemers ontsloeg. Pressburger vluchtte naar Parijs, waar hij wederom als scenarioschrijver aan de slag ging. In 1935 reisde Pressburger met een staatloos paspoort naar Engeland. In 1938 besloot hij zijn voornaam te veranderen naar Emeric omdat hij zich in Engeland wilde vestigen.

Hij kwam terecht bij een kleine groep Hongaarse filmmakers, die allemaal uit hun land waren gevlucht vanwege de dreiging van de nazi’s. Onder hen bevond zich Alexander Korda, de eigenaar van London Films, die Pressburger in dienst nam als scenarioschrijver. Bij Londen Films leerde Pressburger Michael Powell kennen. Samen maakten ze de film The Spy in Black (1939), waarna ze officieel hun samenwerking begonnen. In totaal maakten ze samen 20 films in minder dan 20 jaar tijd. Veel van hun films werden gezien als klassiekers van de Britse filmindustrie van de 20e eeuw.

Pressburger was, anders dan veel mensen vaak denken, meer dan gewoon Powells scenarioschrijver. De films die het duo maakten waren geen verfilmingen, maar originele verhalen bedacht door Pressburger. Pressburger deed ook veel van de productie, en was betrokken bij de montage. Tevens koos hij vaak de filmmuziek.

Ook tijdens zijn samenwerking met Powell maakte Pressburger af en toe nog eigen projecten.

Na de Tweede Wereldoorlog gingen Powell en Pressburger elk hun eigen weg. Ze bleven wel vrienden, wilden graag elk aan hun eigen projecten gaan werken. Ze waren beide van mening dat ze hun samenwerking optimaal hadden benut.

Op 24 juni 1938 trouwde Pressburger met Ági Donáth, de dochter van Antal Donáth. In 1941 liep dit huwelijk op de klippen. Op 29 maart 1947 trouwde Pressburger met Wendy Orme. Samen kregen zee en dochter, Angela, en nog een kind dat als baby stierf. Dit huwelijk eindigde in 1953 eveneens met een echtscheiding.

Pressburgers dochter Angela kreeg zelf twee zonen, die beide ook succesvolle filmmakers werden: Andrew Macdonald en Kevin Macdonald. Kevin schreef een biografie over zijn grootvader, en maakt een documentaire over zijn leven getiteld The Making of an Englishman (1995). Pressburger werd in 1946 genaturaliseerd tot Brit. Hij was gesteld op zijn privacy. Hij hield van de Franse keuken. Hij was tevens fan van Arsenal F.C..

Pressburger stierf in een verzorgingshuis in Saxstead aan de gevolgen van ouderdom, en hierbij horende complicaties als longontsteking.[4]