Ellen Ombre

Ellen Louise Ombre (Paramaribo, 8 december 1948) is een Nederlands schrijfster van Surinaamse afkomst. Zij kwam in 1961 naar Nederland en werkte als medisch-maatschappelijk medewerkster bij een Amsterdamse huisartsenpraktijk. In 1992 maakte zij haar schrijversdebuut met de bundel Maalstroom.

Ellen Ombre (geheel rechts), met v.l.n.r. Rudy Wester (directeur Nederlands Literair Productie Fonds) en de auteurs Michiel van Kempen en Joost Zwagerman; Paramaribo, nov. 2002

Het belangrijkste motief in de verhalen van Ellen Ombre – gebundeld in Maalstroom (1992), Vrouwvreemd (1994), Wie goed bedoelt (1996) en Valse verlangens (2000) – is de verplaatsing: wat gebeurt er wanneer iemand van de ene cultuur terechtkomt in een fundamenteel andere. De verhalen worden bevolkt door figuren die hun grenzen verlegd hebben – in letterlijke én figuurlijke zin – of dat willen doen. Zij geven zich voortdurend rekenschap van hun nieuwe situatie in het contrastlicht van hun vroegere bestaan. Deze thematiek trekt Ombre breder door in haar eerste roman, Negerjood in moederland (2004). Het boek is gebaseerd op de voor het Caraïbisch gebied zo karakteristieke uiterst complexe familierelaties. Het verleden van hoofdpersoon Hannah Dankerlui, nakomelinge van zwarten en joden, meandert voortdurend door haar gedachten en bepaalt in sterke mate haar doen en laten. In 2014 verscheen van Ombres hand de roman Erfgoed.

Ellen Ombre was gehuwd met Abram de Swaan.