Elisabeth van Görlitz

Elisabeth van Görlitz (Hořovice in Bohemen, november 1390 - Trier, 3 augustus 1451), een kleindochter van Karel IV, keizer van het Heilige Roomse Rijk der Duitse Natie, was hertogin van Luxemburg van 1411 tot 1443, doordat zij Luxemburg 'in pand' kreeg van, de erfelijke hertog, de 1400 afgezette Rooms-koning Wenceslaus, na de dood van de door Wenceslaus in 1388 aangesteld, neef en hertog ‘bij verpanding’ Jobst van Moravië. Toch regeerde zij niet de hele tijd, aangezien ze tweemaal getrouwd is geweest en haar echtgenoten als regerende hertogen liet optreden.

Elisabeth
1390 - 1451
Hertogin 'bij verpanding' van Luxemburg
Periode	1415 - 1418 1425 - 1443
Voorganger	Anton Jan
Opvolger	Jan hertog Filips I
Hertogin-gemalin van Brabant
Periode	1409 - 1415
Voorganger	Johanna van Saint-Pol
Opvolger	Jacoba van Beieren
Vader	Johan van Görlitz
Moeder	Richarde van Mecklenburg

Elisabeth, die ook de titel 'Hertogin van Görlitz' droeg als dochter van hertog Johan van Görlitz, bracht haar jeugd in Praag door, onder voogdijschap van haar oom, Rooms-koning Wenceslaus (tevens koning van Bohemen als Wenceslaus IV).

Haar eerste echtgenoot, getrouwd in 1409, Anton van Bourgondië, was tevens hertog van Brabant en Limburg. Hij was de tweede zoon van Filips de Stoute en Margaretha van Male. Voordat hij Elisabeth in 1409 huwde, was hij getrouwd geweest met Johanna van Saint-Pol, maar die was in 1407 overleden.

Na de dood van haar eerste man, in 1415, hertrouwde Elisabeth in 1418 met Jan van Beieren, tevens de prins-bisschop van Luik. Deze zoon van graaf Albrecht van Holland maakte tegenover gravin Jacoba van Beieren van Holland aanspraak op Holland, maar overleed in 1425 kinderloos.

Na het overlijden van Jan had ze moeite haar gezag te handhaven en stelde daarom hertog Filips de Goede van Bourgondië in 1441 aan als ruwaard. In 1443 deed zij afstand van Luxemburg, in ruil voor een lijfrente. Luxemburg werd toen ingelijfd bij de Bourgondische erflanden en Filips de Goede volgde haar op als hertog 'bij verpanding'.