Elias Gistelinck

Elias Gistelinck (Beveren-Leie, 27 mei 1935 - 25 maart 2005) was een Vlaams componist, musicus en radio-producent.

Hij werd geboren in Beveren-Leie (tegenwoordig een deelgemeente van Waregem). Zijn muzikale opleiding verkreeg hij aan de conservatoria van Brussel en Parijs. Hij startte zijn muzikale loopbaan als zeventienjarige trompettist bij het Nationaal Orkest van België. Zijn muzikale voorkeur ging na enkele jaren echter meer uit naar de jazz, en hij ging als trompettist door Europa toeren met een jazzorkest. Later ging hij zelf componeren en werken voor de Vlaamse openbare radio, als radioproducent van klassieke muziekprogramma's. Hij promootte er ook de jazz, onder meer als productieleider bij Radio 1 en producent van het BRT Jazzorkest o.l.v. Etienne Verschueren. Hij was ook stichter van het internationale muziekfestival Jazz Middelheim, dat in 1969 voor het eerst plaatsvond.

In zijn eigen composities zocht hij vaak naar een combinatie tussen "klassieke" muziek en jazz, wat blijkt uit titels als Small cantate for Jeanne Lee (1968), Ndessé ou Blues voor recitant, jazztrio, jazzorkest en symfonisch orkest (1969) of Music for Miles (1996).

Enkele andere composities van hem zijn:

• Kleine treurmuziek voor Che Op. 22 (1974) voor fluit en piano, of viool en piano, of piano solo;
• Elegie voor Jan Op. 27 (1976) voor kamerorkest, gecomponeerd n.a.v. de dood van een van zijn leerlingen;
• Drie bewegingen voor jazzkwintet en symfonisch orkest (1985);
• Eerste symfonie Op. 53 (1991), orkestwerk;
• Tweede symfonie Op. 58 (1994), orkestwerk;
• De Profundis Op. 62 (1999), voor orgel;
• Funeral Music for Ptah IV (1975), werk voor viool, cello en piano, gecomponeerd n.a.v. de dood van Salvador Allende;
• Three little compositions for Marc Sleen (1995), kamermuziek;
• Klarinetkwintet (2001).

Hij is de vader van jazzzanger David Linx en arrangeur/producent Peter Gistelinck en van Sarah Gistelinck.