Centrale Langerlo

• 1974: EBES begint met de bouw van een elektriciteitscentrale op zware stookolie.
• 1976: Indienstname.
• 1986: De ketels worden geschikt gemaakt voor steenkool als hoofdbrandstof. Installatie van een nieuwe los- en laadmachine. De vliegas wordt aanvankelijk gestort in Sledderzee.
• 1999: Als maatregel tegen vervuiling en zure regen wordt een wastoren geplaatst voor het ontzwavelen van de rookgassen. Nieuwe gasturbines (2 × 43 MW) worden voor de steenkoolgroepen geplaatst en drijven als voorverwarmers het rendement op met een paar procentpunt.
• 2001: De ontstikkingsinstallatie is volledig operationeel. Na indienstname is Langerlo nog steeds verantwoordelijk voor 10% van de NO_x-emissies door Belgische elektriciteitsproductie.
• 2002: Electrabel begint met de bijstook van houtstof, olijfpulp en rioolslib.
• 2009: In het kader van een Belgisch-Duitse swap neemt E.ON de centrale, ondergebracht in Langerlo-Vilvoorde nv, over van Electrabel.
• 2012: E.ON krijgt een milieuvergunning om in Langerlo 100% biomassa te verstoken.
• 2013: Minister Schauvliege verwerpt de bezwaren van omwonenden tegen de vergunning. Minister Van den Bossche stelt de voorlopige subsidie vast voor het project.[2] Er wordt gerekend met een indienststelling op 1 januari 2016.
• 2014: E.ON bereidt de verkoop voor door de centrale af te splitsen in Langerlo nv.
• 2015: Vlaams minister Turtelboom bepaalt de definitieve subsidie voor 'reconversieproject Langerlo' (600 MW).[3] Het houtkorrelconglomeraat German Pellets koopt Langerlo nv over van E.ON.[4] De prijs wordt niet gecommuniceerd maar zou 22 miljoen euro bedragen.[5] Na een reconversie-investering van 150 miljoen euro hoopt de nieuwe eigenaar de toegezegde Vlaamse groenestroomcertificaten te krijgen ter waarde van 2,2 miljard euro (over tien jaar). De 120-130 werknemers kunnen aan de slag blijven.
• 2016: Het nieuwe moederbedrijf van Langerlo, German Pellets, wordt failliet verklaard (februari). E.ON zou slechts een eerste aanbetaling van de verkoop hebben ontvangen (2,5 miljoen euro). In de aanloop naar het faillissement is Langerlo door ceo Peter Leibold voor een symbolische euro overgeheveld naar een Oostenrijkse vennootschap gecontroleerd door zijn dochter (Bclever).[6] Na verzet door de curatoren komt Langerlo in handen van de Estse pelletgroep Graanul Invest (juni). Ondertussen is de milieuvergunning voor steenkool verlopen (maart).
• 2017: Door een probleem met de warmtewisselaar kan de conversie naar 100% biomassa, geraamd op 250 miljoen euro, onmogelijk rond zijn tegen augustus 2018. Het Vlaams Energie Agentschap wijst de vraag om uitstel af. Langerlo verliest het uitzicht op de miljardensubsidie en legt de boeken neer (20 april).[7]
• 2018: De reeds vergunde sloop wordt uitgesteld op verzoek van Engie Electrabel, dat twee gasturbines op de site wil inzetten om de winterse stroomschaarste op te vangen.[8]

Vanaf de jaren 80 werd een deel van de restwarmte uit Langerlo gebruikt door een viskwekerij gespecialiseerd in koi.

• Pieter Vingerhoets en Pieter Lodewijks, De Biomassa centrale in Langerlo: gegevens en alternatieven , EnergyVille, 2017