Eduardo Francisco Pironio

Levensloop

Pironio werd in een groot geboren. Zijn ouders waren Italianen die vlak voor hun huwelijk naar Argentinië waren geëmigreerd. Zijn moeder kreeg op haar achttiende haar eerste kind. Na de bevalling moest zij, ten gevolge van complicaties die waren opgetreden, zes maanden bed houden. Haar dokter vertelde haar dat zij geen kinderen meer zou kunnen krijgen. Niettemin kreeg ze hierna nog eenentwintig kinderen, van wie Eduardo de jongste was.[1]

Hij bezocht het seminarie van La Plata en studeerde daarna aan het Angelicum in Rome. Hij werd op 5 december 1943 priester gewijd. Hij doceerde vervolgens aan het Seminari Pio XII in Mercedes. In 1959 werd hij rector van het stedelijk seminarie van Buenos Aires. In 1964 werd hij benoemd tot vicaris-generaal van het bisdom Mercedes. Even later werd hij door paus Paulus VI benoemd tot titulair bisschop van Caeciri en tot hulpbisschop van La Plata. In 1967 werd hij apostolisch administrator van het bisdom Avellaneda en secretaris van de Latijns-Amerikaansebisschoppenconferentie (CELAM). In 1972 werd hij benoemd tot residerend bisschop van Mar del Plata.

Paus Paulus VI benoemde hem op 20 september 1975 tot pro-prefect van de Congregatie voor de Instituten van Gewijd Leven en Gemeenschappen van Apostolisch Leven. Hij werd daarnaast titulair aartsbisschop van Tiges. Tijdens het consistorie van 24 mei 1976 creëerde de paus hem kardinaal. Hij kreeg de Santi Cosma e Damiano als titeldiakonie. Hij woonde in 1980 de Bijzondere Synode van de Bisschoppen van Nederland bij. In 1984 maakte paus Johannes Paulus II hem president van de Pauselijke Raad voor de Leken. Hij was, samen met de paus zelf, de drijvende kracht achter de Wereldjongerendagen. Op 11 juli 1995 benoemde de paus hem tot kardinaal-bisschop van het suburbicair bisdom Sabina-Poggio Mirteto. In 1996 kreeg hij op grond van zijn leeftijd ontslag.

Proces van zaligverklaring

In juni 2006 begon het proces van zaligverklaring voor kardinaal Pironio. Het proces werd geopend op diocesaan niveau, in Rome. Camillo kardinaal Ruini, kardinaal-vicaris van Rome opende het proces. In 2007 werd dit proces gevolgd door een diocesaan onderzoek in Argentinië zelf. Kardinaal Pironio mag inmiddels als Dienaar Gods aanbeden worden.[2]

Publicaties van kardinaal Pironio
  • Iglesia-Pueblo de Dios. Bogotá: Ed. Paulinas, 1970
  • Escritos pastorales. Madrid: BAC, 1973
  • Meditaciones para Semana Santa: la luz, el agua, el pan. Buenos Aires: Editora Patria Grande, 1974.
  • El Hombre Nuevo en América latina. Buenos Aires: Editora Patria Grande, 1974.
  • Preparando la Pascua. Buenos Aires: Editora Patria Grande, 1975
  • La Iglesia en América latina: escritos pastorales marplatenses I. Buenos Aires: Editora Patria Grande, 1976
  • En el Espíritu de Medellín: escritos pastorales marplatenses II. Buenos Aires: Editora Patria Grande,1976
  • Tiempo de esperanza: escritos pastorales marplatenses III. Buenos Aires: Editora Patria Grande, 1976
  • Alegría Cristiana: escritos pastorales marplatenses IV. Buenos Aires: Editora Patria Grande, 1976
  • Pascua de la Reconciliación. Buenos Aires: Editora Patria Grande, 1976
  • Evangelización y Liberación. Buenos Aires: Editora Patria Grande, 1976
  • Meditación para tiempos difíciles. Buenos Aires: Editora Patria Grande, 1976 y 2004
  • Los jóvenes y la vida religiosa. Madrid: Instituto Teológico de Vida Religiosa, 1976
  • Vida Consagrada. Buenos Aires: Editora Patria Grande, 1977
  • Alegres en la Esperanza. Madrid: Ed. Paulinas, 1978
  • Responsabilidades eclesiales y sociales de los religiosos. Madrid: Instituto Teológico de Vida Religiosa, 1978
  • Meditaçoes para tempos difíceis. Sāo Paulo: Ed. Loyola, 1979
  • Meditaçoes para a Semana Santa. Sāo Paulo: Ed. Loyola, 1979
  • Alegria Cristā. Sāo Paulo: Ed. Loyola, 1979
  • Evangelizaçao e Libertaçao. Sāo Paulo: Ed. Loyola, 1979
  • Vida Consagrada. Sāo Paulo: Ed. Loyola, 1979
  • O Homen Novo na América latina. Sāo Paulo: Ed. Loyola, 1979
  • Religiosos en una sociedad laica. Madrid: Instituto Teológico de Vida Religiosa, 1979
  • María y los pobres. Buenos Aires: Editora Patria Grande, 1980
  • Pobreza y Esperanza en María. Madrid: Narcea Ediciones, 1980
  • María y la vida religiosa. Buenos Aires: CAR, 1980
  • Queremos ver a Jesús. Madrid: BAC, 1980
  • De Pablo VI a Juan Pablo II. Buenos Aires: Editora Patria Grande, 1981
  • Preparing for Easter. Boston: Daughters of St. Paul, 1982
  • Consagrados en la Iglesia. Madrid: Instituto Teológico de Vida Religiosa, 1984
  • Un camino de esperanza con María. Madrid: Instituto Teológico de Vida Religiosa, 1984
  • El Padre nos espera. Madrid: Instituto Teológico de Vida Religiosa, 1985
  • Diálogo con laicos. Buenos Aires: Editora Patria Grande, 1986
  • La humilde servidora del Señor. Madrid: Instituto Teológico de Vida Religiosa, 1986
  • María en la vida religiosa: compromiso y fidelidad. Madrid: Instituto Teológico de Vida Religiosa, 1986
  • Reflexiones sobre la vida religiosa. Madrid: Instituto Teológico de Vida Religiosa, 1987
  • Señor, enséñanos a orar: Oraciones a María. Madrid: Instituto Teológico de Vida Religiosa, 1987
  • Algo nuevo está naciendo ¿no lo notáis?. Madrid: EDICE, 1991
  • Guiados por el Espíritu. Madrid: Ediciones Claretianas, 1991
  • Los evangelizadores, obispos, sacerdotes, diáconos, religiosos, religiosas y laicos. Ciudad de Vaticano: Editrice vaticana, 1996
  • Cristo entre nosotros. Madrid: PPC, 1998
  • Al servicio del Evangelio. Madrid: PPC, 1999
  • Jóvenes amigos míos. Madrid: BAC, 1999

Noten
  1. (en) Opening of the Beatification Process of Cardinal Eduardo Pironio[dode link]
  2. (en) Process for Beatification of Cardinal Pironio Opens[dode link]

Bron
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.