Duinrand S

• De Schoorlse Voetbal Vereniging is mede opgericht door Lou Schotvanger die geregeld in Bergen een partijtje speelde. Toen daar in mei 1920 BSV werd opgericht, nam Schotvanger hetzelfde initiatief voor Schoorl. Een maand later was de SVV een feit. In het beginjaar was er geen sprake van een competitie. Er werd vriendschappelijk gespeeld op een veldje aan de Molenweg. Dat was klein en zanderig. Tegenstanders speelden er om die reden niet graag. De eerste competitiewedstrijd werd gespeeld op 18 september 1921. Een thuiswedstrijd in klasse 4A NHVB tegen CSV 3 uit Castricum dat collectief op de fiets naar Schoorl was gereisd. Uitslag 2-2, doelpuntenmakers onbekend. Diezelfde dag stonden er ook wedstrijden gepland voor Schoorl 2 en 3.
• In 1922 kwam een terreintje aan de oostelijke Nollen beschikbaar in de nabijheid van het tramstation. Nog weer een jaar later werd gespeeld op een terrein hoek Laanweg Voorweg. Uiteindelijk werd in 1924 door Mw. Kieft een nieuw terrein aan de Molenweg beschikbaar gesteld. Hier zou tot aan de fusie in 1990 gespeeld worden. Inmiddels was ook de vereniging georganiseerd met een bestuur en een elftalbegeleider in de persoon van de kastelein van ’s Lands Welvaren, Thijs de Leeuw. Deze ondernemer zorgde voor een stevige materiële en financiële basis. Ook zijn zonen Cor en de later als West-Fries voordrachtskunstenaar bekend geworden Jo de Leeuw speelden voor de vereniging. Jo de Leeuw zou van 1935 tot 1955 bestuursfuncties voor de vereniging bekleden.
• De opening van het veld op 4 mei 1924 is feestelijk, met fanfare, een vriendschappelijke wedstrijd tussen grootmachten Alcmaria en Bloemendaal (uitslag 6-2), een diner in hotel Eleonora en een bal in zaal Beeldman. Het eigen veld inspireert en in 1927 wordt een eerste kampioenschap in klasse 3C NHVB behaald. Spelen de feestelijkheden zich dan nog lokaal in de Rustende Jager af, bij het kampioenschap van 12 maart 1933 zijn de spelers in Alkmaar als toeschouwer bij een wedstrijd tussen 2 concurrenten. Door de uitslag wordt Schoorl zonder spelen kampioen en er wordt feest gevierds in Alkmaar. Daar raken verschillende Schoorlnaars 's avonds onder invloed van "geestrijk vocht" bij een opstootje in de Langestraat betrokken, waarna de politie hardhandig ingrijpt.[2]

• Het in 1948 opgerichte Duinranders speelt zijn eerste competitiewedstrijd op 11 september 1949. Het team wordt na een beslissingswedstrijd tegen VIOS 2, op 27 mei 1950 kampioen van klasse 3H, en promoveert naar de 2e klasse NHVB.
• Hoewel in 1932 al in Bergen een katholieke sportvereniging was opgericht duurde het nog tot 1948 voordat in Schoorl een katholieke voetbalclub het licht zag. Voor de Tweede Wereldoorlog speelden Katholieke jongeren bij en tegen Katholieke verenigingen in diocesaal georganiseerde competities. Bij Berdos speelden 2 katholieke jongens uit Schoorl, Jacob Praat en Bart Wit.
• Tijdens de wereldoorlog werd dit verzuilde verband doorbroken en kwam er een gemengde competitie. In 1946 werden enkele katholieken waaronder Arie Delis en de jonge Pé Berkhout lid van SVV. Hiermee de verzuiling en een bisschoppelijk advies doorbrekend. Het jaar daarna sloten nog enkele katholieke jongeren zich bij de SVV aan. Dit gebeurde overigens ook in andere dorpen, onder meer in Bergen waar de pastoor van de Petrus en Paulus kerk in 1946 met harde hand een dreigende fusie tussen Berdos en BSV wist te voorkomen. Parochiebestuurders voorzagen een ongewenste ontwikkeling. Zij zagen voor clubleiders als taak de “plicht tot vormend jeugdwerk in het licht der katholieke beginselen”. Dat gebeurde niet bij de openbare SVV. In Schoorl bracht het parochiebestuur samen met pastoor Dorst een aantal bezoeken aan Arie Delis. En zo ontstond al spoedig het plan om een eigen katholieke vereniging in Schoorl op te richten. Want in een kleine gemeenschap als Schoorl was er gewoonweg nauwelijks ander sportief vertier naast het voetbal. Het voetbal vormde dagelijkse gespreksstof en de hele week werd door een groot deel van het dorp naar de wedstrijden toegeleefd. Vanaf de eeuwwisseling was het aantal katholieke inwoners naar ruim 30% gegroeid. De grote katholieke gezinnen met jonge mannen wilden ook graag voetballen. Uiteindelijk leidde de onderneming in de zomer van 1948 tot de oprichting van de Rooms Katholieke Voetbal Vereniging Duinranders.
• En met succes. Nog datzelfde jaar werden bij de NHVB 67 spelers en 3 teams ingeschreven. Daaronder 11× de naam Kaandorp, 7× Delis, 6× Bakker en 5× Stam. Ook 6 Katholieke spelers die bij SVV waren ingeschreven stapten over. Waaronder Pé Berkhout die in de loop der jaren zou uitgroeien tot een monument van Duinranders en bijna alle kampioenschappen van het 1e als speler zou meemaken.
• Overigens was er bepaald geen sprake van een leegloop bij de SVV. In 1948 had SVV 96 leden en in 1949 102 leden. De Duinranders beschikten in 1949 over 76 leden waarmee we kunnen vaststellen dat in 1949 het aantal voetballers in Schoorl met netto ruim 80% was toegenomen! Jacob Praat en Bart Wit bleven overigens bij Berdos ingeschreven.
• In de beginjaren werd gespeeld op een door veehouder Meereboer beschikbaar gesteld stuk grond, nu de kwekerij Eiking, tussen Bobeleweg en Oorsprongweg. Op eigen kracht werd dit veld speelrijp gemaakt, maar het werd vanwege de maatvoering afgekeurd door de KNVB. In 1951 werd voor de duur van 12 jaar een stuk grond aan de Voorweg beschikbaar gesteld door een drietal veehouders. Dit stuk grond is nog steeds herkenbaar aan de waterplaats die er in 1961 werd neergezet. Als kleedruimte kon de dors van boer Meereboer worden gebruikt.
• De oprichting van de katholieke voetbalclub, versterkt door de verzuilde samenleving van de jaren 50 en 60 leidde op bestuurlijk vlak wel tot jarenlange animositeit tussen beide verenigingen.
• In 1952 hangt het voetbal voor de Duinranders even aan een zijden draad omdat de Inspectie heeft waargenomen dat verhuurder van het sportterrein, P. Meereboer koeien er op weidt. Nadrukkelijk wordt verordonneerd dat op een sportterrein uitsluitend schapen mogen worden geweid.

Het eerste bouwwerk aan de Smeerlaan is de waterplaats. Opgetrokken door Duinranders in 1960 uit 1000 witte stenen.

• In 1961 adviseert de KNVB de gemeente Schoorl de beide verenigingen onder te brengen op het sportterrein van de VV Schoorl aan de Sportlaan. Daar kunnen 4 velden en een oefenveld worden gerealiseerd. De clubs en de gemeente voelen hier wel wat voor. De eigenaren Rietveld en Kieft van de percelen willen echter niet verkopen. Beide verenigingen smeden het ijzer nu het heet is en dienen bij het gemeentebestuur alternatieve plannen in voor eigen nieuwe accommodaties. De gemeente kan nu niet terug en koopt een stuk grond van 3 ha op hoek Houtjeslaan Voorweg (tegenover garage Mebo) voor Duinranders en stemt daarnaast toe in het verbeteren van de velden van Schoorl. De KNVB keurt het terrein vanwege het forse hoogteverschil af. De kosten ter verbetering komen dan op bijna 100.000 gulden uit. De provincie weigert om die reden toestemming voor de inrichtingsplannen. De verhuurder van de velden voor de Duinranders heeft de huur echter opgezegd. Een jaar wanhoop en pogingen de provincie te vermurwen resulteren uiteindelijk in de aankoop van het huidige terrein aan de Smeerlaan door de gemeente onder de voorwaarde dat Duinranders door zelfwerkzaamheid een belangrijke bijdrage in de bouw van de benodigde voorzieningen zal leveren. Vanaf 1966 speelt Duinranders op 2 velden oostelijk van de voorheen gehuurde weilanden. Dit terrein aan de Smeerlaan ontworpen door de latere initiator van de fusie, de dan pas 20-jarige architect Piet Admiraal, vormt nog steeds het speelveld van Duinrand S. In 2008 wordt het hoofdveld van kunstgras voorzien.
  

  Zaterdag 2 juli 1969 speelde de schaatskernploeg tegen VV Schoorl. De schaatsers versterkt met oud Feyenoordspeler Reinier Kreijermaat en de Noorse houder van het wereldrecord op de 10.000 meter Per Willy Guttormsen, wonnen de wedstrijd met 3-2
• Eind jaren zestig en begin jaren zeventig zijn de wedstrijden tussen de schaatskernploeg op trainingskamp en de selectie van VV Schoorl vermaard. De kernploegleden met in hun midden spelers als Ard Schenk, Peter Nottet en Kees Verkerk trekken vaak aan het langste eind vanwege hun veel betere conditie. Vooral Schenk is dan trefzeker en Verkerk brengt de tot wel 3000 toeschouwers aan de Sportlaan ook in de zomermaanden tot vervoering met zowel technische hoogstandjes als grappen en grollen. Initiator van deze wedstrijden is de hoteleigenaar van der Garde van het in 1991 afgebrande Hotel Schoorl aan de Laanweg.

Onder de voorwaarde dat de Duinranders zelf de kantine en de kleedkamers zouden bouwen, kocht de gemeente Schoorl de huidige velden aan de Smeerlaan aan in 1963. De kleine vereniging met nauwelijks meer dan 100 leden stroopte de mouwen op en zette in 2 jaar tijd het nog steeds bestaande gebouw neer. In 1966 werd het hoogste punt bereikt. In 1967 werd onder grote belangstelling door burgemeester Berghe het complex officieel geopend.

• Aan het begin van de jaren zeventig vinden veel veranderingen plaats. Er komt nieuwbouw in de kernen Groet en Schoorl waardoor het aantal jeugdleden flink toeneemt. Vooral de groei en veranderingen bij de Duinranders zijn spectaculair. Tussen 1969 en 1971 groeit het aantal leden van 148 naar 261. In 1974 wordt een jeugdafdeling opgericht. Er vinden nog meer veranderingen plaats. Vanaf de oprichting is het de elftalcommissie die de opstelling bepaalt. Daarop was geregeld commentaar. Zo werden er junioren opgesteld, terwijl 2e elftalspelers beschikbaar waren. Men vroeg zich openlijk af over welke bijzondere kwaliteiten sommige selectiespelers beschikten. Opstellingen zouden aan de keukentafel van een enkel commissielid worden voorgekookt. De emoties liepen vaak hoog op. In een ledenraadsvergadering van juni 1957 stapte zowel trainer Bijl, elftalcommissielid van der Ploeg als voorzitter Kleverlaan op. Zelfs bemiddeling van de pastoor mocht hier niet meer baten. Getraind wordt er ook niet meer dat seizoen. In 1971 is het vrijwel de voltallige selectie die in opstand komt tegen de elftalcommissie, waarna besloten wordt dat voortaan de trainer de opstelling van het 1e elftal maakt. De evolutie in de jaren zeventig groeit de oudere bestuurders boven het hoofd. In 1973 wordt de jonge Piet Admiraal voorzitter, waarna de nog talloos volgende veranderingen, uiteindelijk resulterend in de fusie met VV Schoorl daadkrachtig worden aangestuurd. Er komen nieuwe velden, nieuwe kleedkamers en een ruime parkeervoorziening en ook op sponsorvlak zijn er veranderingen. Het aantal donateurs loopt terug. Er dienen zich dan naast de toto, het oudpapier en de kantine, moderne financieringsbronnen aan. En in oktober 1973 plaatst kapper Sieb Laan tegen de zin van de welstandcommissie, een reclamebord langs het voetbalveld. Een half jaar later krijgt de vereniging toestemming om deze inkomstenbron verder uit te breiden. Een andere memorabele gebeurtenis is dat op 1 februari 1973 voor het eerst dames aanwezig mogen zijn op de jaarvergadering van de Duinranders. Ze komen ook.
• In de jaren zeventig groeien zowel VV Schoorl als Duinranders, maar hebben matig presterende selecties. In 1977 treedt Engbert Smid aan als nieuwe voorzitter van VV Schoorl en probeert nieuw elan in de vereniging te brengen. Met een programma "Schoorl in verleden, heden en toekomst" worden in het voorjaar van 1978 diverse evenementen georganiseerd om het voetbal positief onder de aandacht te brengen en tegelijkertijd geld bijeen te brengen voor de bouw van een nieuwe kantine en verbeterde kleedkamers. Ook wordt een sportkrant Schoorl uitgegeven waarin alle plaatselijke verenigingen publiceren. Tevens wordt op 9 april 1978 de eerste marathon van Schoorl door de VV Schoorl georganiseerd. Deze marathon is medio 2012 toe aan zijn 35e editie en is uitgegroeid tot een van de populairste hardloopevenementen van Nederland.[3] . De gevolgen voor het voetbal blijken minder succesvol. De vereniging groeit wel met 50 leden naar 280 in 1978 en er wordt met de actie 30.000 gulden verdiend. Ruim de helft daarvan komt van het plakken van meer dan een miljoen zegeltjes door Schoorlse voetbalgezinnen. De verpachter, mevrouw Kieft-Peeck schenkt de vereniging 200 m² grond voor de nieuwbouw. Maar het is onvoldoende om de plannen te financieren. De vereniging steekt zich dan diep in de schulden. Van de Bank Nederlandse Gemeenten wordt tegen marktrente 100.000 gulden geleend. De gemeente Schoorl verstrekt een renteloze lening van nog eens 20.000 gulden. Waarna met de bouw van de kantine kan worden gestart.

• Met name de Schoorlnaren hebben aan trainen echt een broertje dood. De algemeen geaccepteerde verklaring hiervoor is dat veel voetballers in de kernen Schoorl en Groet werkzaam zijn in de Horeca. Nog in 2007 wordt deze verklaring opgevoerd aan de nieuwe trainer van Duinrand S Ron Petiet, als deze zich afvraagt waarom er zo weinig selectiespelers op de trainingen verschijnen. Petiet gooit hierna onmiddellijk het bijltje er bij neer en verbreekt zijn contract. Zo kon het al in de jaren tachtig gebeuren dat de VV Schoorl diverse malen in de pers als het slechtste team van Noord-Holland wordt uitgeroepen. Waarop eerste elftalspeler Arie Oosterbaan in diezelfde pers eens laconiek reageerde dat we in Schoorl "echt ons biertje niet laten staan" voor een potje voetbal.
• In 1982 grijpt de nieuwe voorzitter van VV Schoorl Ben Pastoor in bij het wanpresterende 1e elftal dat tot slechtste team van Noord-Holland is uitgeroepen en vrijwel onafgebroken op de laatste plek in de laagste klasse van de NHVB eindigt. Het contrast met de juniorenteams is groot. In 1981 worden nog 3 van de 6 juniorenteams kampioen. Waaronder de A1. Vier spelers die vooral scoorden in de 3e helft worden uit de selectie verwijderd en 3 talentvolle junioren Alex Pastoor, Marcel Barlage en Axel Buitenkant nemen hun plaats in. Dat dit talentvolle spelers zijn zien ook de andere verenigingen uit de regio, die dit drietal na dit seizoen wegkapen. Het seizoen daarna vertrekken 6 andere Schoorl spelers naar Duinranders.

De neergang lijkt daarmee definitief ingezet. Binnen 10 jaar loopt het ledenaantal terug tot 95 in 1987 aan de vooravond van de fusie met Duinranders. De inkomsten dalen fors en de vereniging bezwijkt nu bijna onder de vaste lasten door de verplichtingen die zijn aangegaan aan het einde van de jaren zeventig. In 1985 springt de gemeente Schoorl eenmalig bij met een nieuwe renteloze lening van 15.000 gulden waarmee onder meer de rente en huursommen van dat jaar worden bekostigd. Maar met een naheffing van de belastingdienst van ruim 100.000 gulden in datzelfde jaar lijkt het doek definitief te vallen. Twee nieuwe penningmeesters IJssels en Nijboer weten dan in korte tijd redding te brengen en orde op zaken te stellen in de naar hun oordeel "financiële chaos". Einde 1985 trekt de belastingdienst alle aanslagen in. Op sportief gebied is het niet anders. Vrijwel het hele decennium eindigt het 1e elftal op de laatste plaats van klasse 3 van de NHVB. En telt SV Schoorl in 1981 nog 280 spelers, in het jaar van de fusie zijn dat er nog 80, waarvan 67 senior. Duinranders had dat jaar 285 spelers, waaronder 141 senioren.

• De jaren tachtig kenmerken zich vooral door de rust bij Duinranders. Het is ook niet zo spectaculair. Het grootste deel van de jaren tachtig spelen de Duinranders in de 2e klasse NHVB. Er is een kampioenschap naar de 1e klasse NHVB in 1988, er was een degradatie een paar jaar daarvoor, maar bovenal is er stabiliteit en gemeenschapszin bij de kleine katholieke vereniging. Dit uit zich vooral door het grote aantal seniorenteams en het weten vast te houden van de jeugd. En door de bouwactiviteiten en de zelfwerkzaamheid daarbij van die leden.

• In het Noord-Hollands Dagblad van 4 maart 1976 wordt in een paginagroot artikel voor het eerst gesproken over een mogelijke fusie tussen de 2 verenigingen. De krant vraagt zich openlijk af hoe het toch mogelijk is dat in een dorp met ruim 6000 inwoners er 2 clubs zijn die zulke slechte resultaten boeken. Een fusie zou de vereniging toch ten minste in de hoofdklasse moeten brengen; een klasse waarin een dorp als Schoorl vertegenwoordigd zou moeten zijn. De krant spreekt van een unieke kans. Beide verenigingen hebben net jonge voorzitters in de personen van Chiel van der Garde en Piet Admiraal. De animositiet die de verenigingen ook jarenlang hinderde bij het maken van een gezamenlijke vuist richting gemeentebestuur, waardoor ze bijvoorbeeld zitten met verouderde accommodaties, behoort daarmee tot het verleden. Beide voorzitters achten in 1976 de tijd echter nog niet rijp. Ze beschikken weliswaar over matige seniorenteams, maar door de nieuwbouwwijken in Schoorl en Groet inmiddels wel over veel jeugd en daarmee op hoop om op eigen kracht tot betere prestatie te komen. Met name voor Schoorl blijkt dit ijdele hoop. Vanaf 1976 tot aan de fusie speelt de vereniging in de laagste klasse van de NHVB waar het ook meestal op de laatste plaats eindigt. En vanaf 1986 speelt de meeste jeugd van VV Schoorl onder de naam- en op het veld van Duinranders.
• De fusiebesprekingen worden vooral door de niet aflatende inzet van clubman van zowel Schoorl (speler) als Duinranders (trainer) Siem Spaander in 1987 nieuw leven ingeblazen. Maar de daadwerkelijke fusie zal nog enkele jaren duren. Vooral de schuldenlast van Schoorl vormt een obstakel. Hiervoor dient zich een oplossing aan als in 1988 de Bergense Hockeyclub de Heerlijkheid zich in Schoorl vestigt. Deze vereniging toont zich bereid de kleedkamers en kantine van Schoorl te kopen. Ook de gemeente Schoorl zegt toe de renteloze schulden van de beide verenigingen kwijt te schelden. Als voorwaarde stelt ze wel dat het in 1978 geschonken perceel waarop de kantine staat, in bezit komt van de gemeente. Hierdoor staat zakelijk gezien nog weinig een fusie, in feite een overname, in de weg. Belangrijkste nadeel van deze optie is dat er geen keuze meer gemaakt kan worden tussen de beide complexen. De nieuwe vereniging zal buiten het centrum in de polder aan de Smeerlaan moeten gaan spelen en de fraaie locatie met uitstekend verlichte speelvelden in het hart van het dorp moeten verlaten. Op het verlichte terrein aan de Sportlaan mag nog wel tot 2008 door de fusievereniging getraind worden.
• Pas met de aanleg van het kunstgrasveld in dat jaar aan de Smeerlaan wordt na 80 jaar de locatie Sportlaan definitief door de voetballers verlaten. In 2010 worden de kantine en de kleedkamers door de gemeente afgebroken en blijft als enige sportieve activiteit in het hart van Schoorl de Jeux de Boules vereniging achter. Spekkoper is vooral de gemeente. Die heeft met de kwijtschelding van schulden in 1990 voor 19.000 gulden de 1.8 are geschonken bouwgrond in handen gekregen en ze is inmiddels aanzienlijk minder kwijt aan veldonderhoud.
• In de speciale ledenvergadering van 27 april 1990 lijkt het eindelijk zover, maar toch wordt de overeenkomst vooral door toedoen van de Duinranders jeugdbestuurder Laurens Hendriks staande de vergadering op het laatste moment afgeblazen. Vrijwel alle door Hendriks opgetrommelde en stemgerechtigde junioren stemmen tegen een fusie. De Initiator Piet Admiraal zit echter niet bij de pakken neer en in juni 1990 wordt uiteindelijk de fusie door de leden van beide verenigingen vrijwel unaniem goedgekeurd.
• Wat in 1976 al wordt gesuggereerd wordt vrijwel onmiddellijk werkelijkheid. De fusievereniging slaat de weg omhoog in. Onder leiding van achtereenvolgens trainers Gerard Stad en Ilias Iliopoulos wordt de 2e klasse KNVB bereikt. Er zijn maar weinig kleine dorpsclubs in de regio die ooit zo hoog speelden. In de directe nabijheid reike alleen Vios uit Warmenhuizen ooit nog hoger. De publieke belangstelling neemt geweldig toe, met bussen vol supporters naar uitwedstrijden. Maar al die aandacht voor een kleine dorpsclub in de 2e klasse leidt ook geregeld tot de nodige beroering en aandacht van de pers. Einde 1997 verschijnen enkele kritische artikelen van de lokale verslaggever Jouke Minkema in weekblad de Duinstreek waarna bestuurder Piet Stam uiteindelijk aftreedt.
  

  Kampioensploeg Duinrand S 2012. Achter William Sevenhuizen, Huub Karels (t), Nick Maulbach, Khalid Ait Targa, Jonathan Moyo, Yordi de Herder, Dennis de Herder, Jelle Jansen, Remon van Til, Martin de Zwart (b), Dennis Nanne, Wendy Borst (v), Arwin Heijl, Tristan Ooms (t) Ruben Heijl. Knielend Maikel Middelburg, Jofel Jochems. Voorste rij Dominic Bakker, Dirk Blokker, Roy Verhagen, Teun Louter, Ismael Bakhni, Steef Houwing, Yorik Heijl

• Het absolute hoogtepunt voor Duinrand S vormt het seizoen 1995/96 dat wordt afgesloten met het kampioenschap in de 3e klasse en promotie naar de 2e klasse op zondag 5 mei 1996. De wedstrijd tegen concurrent HSV moet gewonnen worden. Duinrand S klopt in een zinderende wedstrijd HSV met 3-1 en stelt zo promotie veilig. In die 2e klasse houdt Duinrand S 2 jaar stand. Een historische prestatie vond 50 jaar eerder in 1944 plaats, toen het legendarische 1e elftal van Schoorl de dubbel won. Kampioen 1e klasse NHVB en winnaar van de regionale bekercompetitie om het Gouden Kruis[4] .

• Het absolute dieptepunt is niet de degradatie naar de 5e klasse in seizoen 2005/2006 waarin 0 wedstrijden werden gewonnen. De zwartste bladzijde in de geschiedenis betreft de in totaal 52 wedstrijden schorsing in het seizoen 2012/13. Hieronder 6 wedstrijden voor de trainer. Daarmee was de kleine club de meest bestrafte vereniging boven het Noordzeekanaal in 2013.

• Van 1981 tot 2010 beschikt Duinrand S over een behoorlijk succesvol Damesteam. Reeds in de eerste 10 jaar wordt dit team 2× kampioen en speelt het uiteindelijk in 1995 hoofdklasse onder bezielende leiding van trainer en coach Ton Delis. Vanaf 2000 verslapt de aandacht voor het damesvoetbal bij het bestuur. In 2010 stapt het 1e Damesteam over naar streekgenoot Berdos. Vanaf 2011 krijgt het meidenvoetbal weer de aandacht die het verdient. Er zijn 3 jeugdteams en voor het seizoen 2012/13 wordt weer een Dames 1 bij de KNVB ingeschreven.