Dubai International Airport

De geschiedenis van de luchthaven begint in 1937. In dat jaar opende de Britse luchtvaartmaatschappij Imperial Airways een dienst op Dubai met vliegboten. De vliegboten maakten gebruik van het water voor de kust van Dubai, Dubai Creek. De vluchten werden een paar jaar later overgenomen door BOAC.

In 1960 werd de eerste luchthaven op land geopend. De start- en landingsbaan was niet verhard en de Douglas DC-3, of kleinere vliegtuigen, konden hiervan gebruikmaken. In 1961, het eerste volledige jaar na de opening, maakten zo’n 40.000 passagiers gebruik van de luchthaven. In de 70'er jaren werd een nieuwe terminal geopend: de huidige terminal 1. Ook werd de baan verlengd en van asfalt voorzien en kwamen er meer standplaatsen voor vliegtuigen. De oude terminal werd terminal 2. In 1984 werd een tweede landingsbaan in gebruik genomen.

In 2008 werd terminal 3 geopend die hoofdzakelijk wordt gebruikt voor vluchten van Emirates en Qantas. Terminal 1, welke vooral voor vluchten naar Europa en andere westerse landen wordt gebruikt, is evenals terminal 3 bereikbaar met de rode lijn van de metro van Dubai met elk een eigen station. Terminal 2, die vooral voor vluchten in het Midden Oosten en omgeving wordt gebruikt, is uitsluitend per bus bereikbaar vanuit Dubai.

In 2015 begon de luchthaven met een belangrijk programma om de capaciteit tot 90 miljoen passagiers te tillen in het jaar 2018.[1] Het aantal standplaatsen voor vliegtuigen wordt uitgebreid van 144 naar 230 en ook de capaciteit voor vracht zal bijna verdubbelen tot 4,1 miljoen ton op jaarbasis in 2020.

In 2013 was de luchthaven de op zes na drukste luchthaven ter wereld als het gaat om aantal passagiers en op de vijfde plaats gemeten naar vracht.[2] Wanneer alleen internationale passagiers worden meegenomen in de berekening dan staat de luchthaven op de tweede plaats vlak achter Londen Heathrow. Vanaf juli 2010 zijn er 6.000 vluchten per week die door 130 luchtvaartmaatschappijen naar 220 bestemmingen worden gevlogen.