Doc Watson

Arthel Lane Watson of Doc Watson (Deep Gap, North Carolina, 3 maart 1923 – 29 mei 2012) was een Amerikaans gitaarspeler, liedjesschrijver en zanger van bluegrass-, folk-, country- en gospelmuziek.

Doc Watson

Door een ooginfectie verloor Watson zijn gezichtsvermogen al voor zijn eerste verjaardag.

Hij trad vaak op samen met zijn zoon (Eddy) Merle Watson die in 1985 op 36-jarige leeftijd om het leven kwam door een tractorongeluk op zijn boerderij. Na het ongeval van Merle werd Doc begeleid door Jack Lawrence (gitarist), later ook door Richard Watson, de zoon van Merle.

Hij bespeelt zijn gitaar zowel met plectrum (flatpicking) als met de vingers (fingerpicking) maar is meest bekend voor zijn flatpick-werk. Hij brak vooral door vanwege zijn solospel van old-time-fiddlemelodieën en zijn authenticiteit. Als mountain musician was hij een invloedrijk figuur in de folkmuziek van de vroege jaren zestig.

Zijn snelle en flitsende bluegrass-gitaarstijl werd overgenomen door anderen als Clarence White en Tony Rice.

Zijn kenmerkende, iets nasale, zangstijl ontwikkelde hij via zijn repertoire van bergballades die hij oppikte in zijn 'thuisland' in Deep Gap, North Carolina.

Doc Watson won vijf keer een Grammy, vier daarvan voor folk-opnames. De laatste jaren trad hij niet zoveel meer op, maar liet zich toch nog altijd zien op het Merlefest.

Doc Watson overleed op 29 mei 2012, herstellende van een darmoperatie na een val in zijn huis in Deep Gap.[1]