Dionysius de Karthuizer

Dionysius (Rijkel, circa 1402-1403 - Roermond, 12 maart 1471) is een Nederlandse zalige, geleerde en mysticus. Hij werd geboren als Denis van Leeuwen, maar werd ook Denis van Ryckel genoemd.[1] In het Latijn luidde zijn naam Dionysius Carthusianus.

Dionysius tussen de Madonna en Sint-Joris (ets uit 1532)

Gedenkplaat op de kerk van Rijkel.

Hij haalde zijn titel als magister in de artes in 1424 in Keulen waarna hij toetrad tot de kartuizers van Onze Lieve Vrouwe van Bethlehem in Roermond. Hij was een van de grootste scholastici van de Late Middeleeuwen en raadsman van kerkelijke ambtsbekleders en vorsten. Zo vergezelde hij kardinaal Nicolaas van Cusa op zijn visitatiereis door de Noordelijke Nederlanden in 1451. In 1466 werd Dionysius prior van het zojuist gestichte kartuizerklooster Sinte Sophie bij 's-Hertogenbosch. In 1469 keerde hij terug naar Roermond, waar hij op 12 maart 1471 stierf en begraven werd. Zijn schedel wordt bewaard in de Caroluskapel, de kapel van het voormalige kartuizerklooster van Roermond.[2]

Hij publiceerde tal van geschriften op het gebied van wijsbegeerte, godgeleerdheid, canoniek recht, mystiek, ascese en sociologie. Tijdens zijn leven ontving hij de eretitel doctor ecstaticus. Hij werd nooit officieel zalig verklaard.

Zijn feestdag is op 12 maart.

Zijn werk Speculum conversionis peccatorum (Een spiegel van de bekering van de zondaars) werd door Dirk Martens en Jan Van Westfalen in 1473 gedrukt. Het was het eerste boek dat in Vlaanderen gedrukt werd. Een exemplaar van het boek werd in 2011 gerestaureerd en gedigitaliseerd.[3][4]