Dido's Lament
Dido's Lament (Nederlands: Weeklacht van Dido), is een recitatief gevolgd door een aria van de Engelse componist Henry Purcell. Het stuk is het dramatisch hoogtepunt van diens opera Dido and Aeneas, waarvoor de Iers-Engelse toneelschrijver Nahum Tate het libretto schreef. De opera is gebaseerd op de Aeneis van Vergilius. Het recitatief wordt - naar de beginwoorden - ook wel Thy hand, Belinda genoemd, terwijl de aria ook wel - eveneens naar de beginwoorden - voorkomt onder de naam When I'm laid of When I'm laid in earth.
De aria geldt in de muziekwetenschap als een voorbeeld van een passacaglia (een compositie in meestal driedelige maatsoort over een baslijn, die doorgaans eerst alleen klinkt en vervolgens herhaald wordt waarbij de boven- en middenstemmen een contrapuntische en harmonische relatie met deze basmelodie aangaan). Een arrangement voor blaaskapel wordt traditioneel jaarlijks gespeeld tijdens de Britse Remembrance Day.
Plaats in de vertelling
De aria is een van de laatste onderdelen van de opera. Er aan voorafgaand voltrekt zich, in dit legendarische verhaal, het volgende: De Trojaanse held Aeneas is de minnaar van Dido, koningin van Carthago. Aeneas is bij haar gekomen nadat hij gevlucht was uit Troje. Daar ontmoet hij Dido met wie hij een nacht doorbrengt. Niet lang daarna wordt hem door tovenaressen gezegd dat hij moet vertrekken om de stad Rome te stichten. Dit zou een opdracht zijn van Jupiter. Dido wil niet dat Aeneas haar verlaat, maar Aeneas zelf wil gehoor geven aan een kennelijke oproep van de goden. Dido is hier zo verontwaardigd over dat ze Aeneas onmiddellijk wegstuurt. Dido sterft vervolgens van verdriet, maar even daarvoor zingt zij nog deze aria.
Tekst
|
(recitatief)
(aria)
|
(vertaling)
|
Bronnen, noten en/of referenties
Noten
|