Didacus

Diego van Alcalá werd omstreeks 1400 geboren in de plaats San Nicolás del Puerto, vlak bij Sevilla. Al op een vrij jonge leeftijd werd hij een volgeling van een kluizenaar, die hij voorzag van diens levensonderhoud. Na een kort verblijf bij zijn familie trad hij in bij de orde van Franciscanen en ging in het klooster Arruzafe bij Córdoba. In 1445 was hij portier bij een klooster op het Canarische Eiland Fuerteventura, later werd hij overgeplaatst naar Sevilla. Daar zorgde hij voor de armen en zorgde hij als lekenbroeder voor de andere broeders.

De Legende vertelt dat Diego over God sprak en steeds ten hemel voer terwijl de engelen zijn middageten voor hem klaar maakten. Omdat Diego zo genereus was tegenover de armen, verdacht een medebroeder Diego de Alcalá er van dat hij eten uit de keuken stal om aan de armen te geven. Toen hij dat ging controleren, vond hij echter alleen bloemen.

In 1450 reisde hij met enkele broeders mee naar Rome waar hij zorg bood aan medebroeders die de pest hadden gekregen. Daarna keerde hij terug naar Spanje en ging hij in Alcalá de Henares leven. Daar leefde hij tot zijn dood in 1463.

In 1588 werd Diego van Alcalá heilig verklaard door paus Sixtus V op voorspraak van de Spaanse koning Filips II. Zijn feestdag werd 13 november, de dag na zijn overlijden. Echter, de franciscanen vierden zijn feest wel op 12 november. Didacus van Alcalá werd de patronage van de franciscaanse missie in San Diego, Californië.

• Rosa Giorgi: Heiligen, Kunstbibliotheek Ludion, vertaald door Murk Sulverda