Dick Kaart

Dick Kaart speelde van jongs af aan muziek. Dick’s vader speelde bas in de harmonie van drukkerij Johan Enschede en hoewel Dick zelf niet bij dit bedrijf werkzaam was bleek hij zeer welkom. Daar volgde hij lessen bij D. Leuring, en C. van den Burg op zijn inmiddels verworven schuiftrombone. Kaart had tussen 1946 en 1949 van dirigent J.A. Meng al les gekregen op baritonhoorn en hij kon ook met notenschrift werken. In zijn geboortestad Haarlem kon hij musiceren met (later) grote namen als Harry Verbeke, Cees Smal, Ruud Brink en Ray Kaart.

Niet veel later werd Kaart benaderd door medehaarlemmer Rinus van den Broek, trompettist bij The Skymasters, die hem vroeg mee te spelen in dit orkest. Tussen 1953 en 1959 speelde Kaart als beroepsmusicus in de Skymasters en ontwikkelde mede daardoor zijn vakmanschap.

Traditionele jazz had Kaart ook gespeeld in de Dixieland Wanderers en deze ervaring kwam hem goed van pas toen hem gevraagd werd om in de Dutch Swing College Band (DSCB) de plaats van Wim Kolstee in te nemen. Eind 1959 zou dit orkest de beroepsstatus aannemen, wat veranderingen in de samenstelling tot gevolg had. Al zeer snel werd Kaart gewaardeerd als speler van traditionele jazz. De herkenningsmelodie met tromboneglissando werd onder Kaart beduidend langer. In de jaren 1963-1966 en 1977-1981 stond Kaart in de blazerssectie naast zijn trompetspelende broer Dé Kaart, die in de Dutch Swing College Band de artiestennaam Ray Kaart kreeg.

Tijdens zijn periode bij de DSCB trad Kaart wereldwijd op. Het orkest nam veel platen en cd’s op. Tijdens concerten en plaatopnamen speelde Kaart ook met vele grote solisten.

Naast het werk met de DSCB was Kaart ook een veelgevraagd musicus voor allerlei samenstellingen, waaronder het Metropole Orkest, veelal voor radio- en tv-werk, reclame en ook als solist bij allerhande orkesten. Ondanks verschillende aanbiedingen bleef Kaart de Dutch Swing College Band trouw.

Wat weinig vermeld wordt is dat Kaart de techniek verstond om de tonen op trombone te laten 'stuiteren'. Bij deze techniek lijkt het erop alsof de secunden, tertsen en kwarten rond de bedoelde noot in een zeer snel tempo heen en weer rollen. Niet alleen is een krachtige embouchure bepalend voor het kunstje, maar meer nog lipvibratie, licht doch met veel volume op het mondstuk aangeblazen, die dat wonderlijke 'stuiteren' mogelijk maken. Opvallend genoeg wordt deze techniek eigenlijk alleen op de trombone toegepast, dus misschien speelt een snelle trek- en duwbeweging van de coulisse ook een rol. Ook andere trombonisten beheersen de techniek, terwijl sommige zeer goede trombonisten het nooit leren.

In 1983 openbaarde zich bij Dick Kaart een serieus gezondheidsprobleem. Hij moest zich noodgedwongen enkele maanden laten vervangen. In de periode daarna moest vaker een beroep worden gedaan op een invaller. In juni 1984 maakte hij zijn laatste plaatopname met de DSCB. Op 17 december 1984 werd ten huize van orkestleider Peter Schilperoort Kaarts 25-jarig jubileum als orkestlid gevierd. Niet lang daarna werd hij in het het Sint Elisabeth Gasthuis te Haarlem opgenomen. Daar overleed Kaart op 54-jarige leeftijd. Kaart werd in de Dutch Swing College Band opgevolgd door Bert Boeren.

http://www.discogs.com/artist/330278-Dick-Kaart http://www.muziekencyclopedie.nl/action/entry/Dick+Kaart;jsessionid=aaa4AfWu6tX46cfbAGpdu#

Zie de categorie Dick Kaart van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.