Derde Weg (vredesbeweging)

De Derde Weg was een stroming binnen de Nederlandse vredesbeweging, opgericht in 1951 door een aantal intellectuelen waaronder Jef Suys, Sam de Wolff, W.F. Wertheim, Jacq Engels, G.J. Geerts en J. de Ridder.[1]

De Derde Weg wilde zich niet neerleggen bij een keuze tussen Oost en West als enige alternatieven en zich niet laten inschakelen bij een van de toenmalige machtsblokken. NAVO en Warschaupact (toen nog Cominform) werden beide afgewezen. Verschillende oprichters werden later actief in de Pacifistisch Socialistische Partij. Met het opkomen van de nieuwe anti-kernwapenbeweging aan het begin van de jaren tachtig revitaliseerde zich ook het Derde Weg-denken.[2]

Noten

Suys, J.:De Nieuwe Politiek, over politieke beginselen in deze tijd, Amsterdam 1945.
Gied ten Berge: Vredesbeweger, ervaringen in de vredesbeweging 1973-2008, hoofdstuk 2: "Problemen van een Derde Wegger", Nijmegen, Valkhofpers 2008; p. 33.

Externe link

Steen, Paul van der, 'De Derde Weg: Tot mislukken gedoemd pacifisme', Historisch Nieuwsblad 9, 2009, online

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.

[1] Suys, J.:De Nieuwe Politiek, over politieke beginselen in deze tijd, Amsterdam 1945.

[2] Gied ten Berge: Vredesbeweger, ervaringen in de vredesbeweging 1973-2008, hoofdstuk 2: "Problemen van een Derde Wegger", Nijmegen, Valkhofpers 2008; p. 33.