Demjanskschild

Bovenaan prijkte een adelaar met neerwaartse vleugels op een lauwerkrans, met in het midden van de krans een swastika. De adelaar is, ter hoogte van de krans, geflankeerd door twee trapeziums. Deze trapeziums stellen twee pillboxen voor, met in het midden een schietgat. Onder de krans staat een rechthoek met daarin "DEMJANSK" in hoofdletters. Centraal in het schild staat een vooraanzicht van een propellervliegtuig. Daaronder worden twee gekruiste zwaarden afgebeeld met het jaartal "1942".

Heer/hulptroepen:

• 60 dagen eerbiedig gediend hebben in het belegerde gebied.
• Gewond geweest zijn in het belegerde gebied.
• Een belonging voor moed te hebben ontvangen tijdens de dienst in het belegerde gebied.

Luftwaffe

• 50 gevechtsmissie gevlogen hebben over het belegerde gebied en de omringende gebieden
• 50 bevoorradingsmissies gevlogen hebben en veilig geland zijn.

De compagniecommandanten waren verantwoordelijk voor het opstellen van een lijst met mannen onder hun bevel. Deze lijst moest opgemaakt zijn tegen 31 december 1943. Elke ontvanger van het schild had recht op 5 exemplaren, in geval van overlijden werd er een enkel schild en een certificaat overgemaakt aan de nabestaande.

De schilden werden open nieuw gemaakt na 1957 maar dan zonder de adelaar en swastika. Zo mochten, soldaten die deze onderscheiding tijdens de Tweede Wereldoorlog kregen, deze terug dragen.

Het Demjanskschild wordt op de linkerbovenarm gedragen. De achtergrond komt overeen met de kleur van het uniform. Het schild kon ook worden gedragen op alle uniformen van de nazi-partij en de organen van de Duitse staat. Op burgerkleding mocht een gereduceerde uitvoering van het Demjanskschild worden gedragen op het linker revers. Soldaten met meerdere schilden (het Krimschild. Narvikschild) en Demjanskschild droeg het oudste schild op 7 centimeter van de aanhechting van de linker mouw. Het tweede schild werd vlak daaronder gedragen. Voor leden van de SS werd het schild boven de SS-adelaar gedragen, Tenzij in het geval van meerdere schilden dan kon deze onder de adelaar gedragen worden.

Deze versierselen zijn met een hakenkruis versierd. Dat betekent dat het verzamelen, tentoonstellen en verhandelen van deze onderscheidingen in Duitsland aan strenge wettelijke regels is onderworpen.

De vier geallieerden hebben na de bezetting van Duitsland het dragen van alle Duitse orden en onderscheidingen, dus ook die uit het Duitse Keizerrijk van vóór 1918, verboden. Dat verbod is in de zogenaamde DDR altijd van kracht gebleven. Op 26 juli 1957 vaardigde de Bondsrepubliek Duitsland een wet uit waarin het dragen van onderscheidingen met daarop hakenkruizen of de runen van de SS werd verboden. Het dragen van dit insigne werd net als het dragen van de Orde van Verdienste van de Duitse Adelaar en het Ereteken voor de 9e November 1923, de zogenaamde "Blutorden", streng verboden.

Ook het verzamelen, tentoonstellen en afbeelden van de onderscheidingen van de nazi's werd aan strenge regels gebonden. Een aantal onderscheidingen werd ontdaan van de hakenkruizen en soms van hakenkruis en adelaar. In deze gedenazificeerde uitvoering mochten de onderscheidingen worden gedragen.[2] Ook met dit insigne is dat het geval. Hakenkruis en adelaar boven het schild werden weggelaten.

• Narvikschild
• Krimschild
• Lijst van ridderorden en onderscheidingen van nazi-Duitsland