Deirdre Curtin

Deirdre M. Curtin (Dublin, 17 januari 1960) is een Ierse jurist die werkt op het gebied van wetgeving en governance van de Europese Unie. Sinds 2015 is zij hoogleraar Europese wetgeving aan de European University Institute in Florence.

Deirdre Curtin (2014)

Biografie

Curtin werd geboren in Dublin en studeerde rechten aan de Universiteit in Dublin en bij Trinity College. Tussen 1985 en 1991 was zij medewerker aan het kabinet van de Ierse rechter[1] aan het Europees Hof van Justitie evenals universitair docent bij de Universiteit Leiden.[2] Zij ging in 1992 bij de Universiteit Utrecht werken, waar zij in 2003 hoogleraar werd; zij bleef part-time verbonden aan deze universiteit tot 2015.[3] In 2008 werd zij benoemd tot hoogleraar bij de Universiteit van Amsterdam. Daar stichtte zij in 2009 het Amsterdam Centre for European Law and Governance ACELG op. Daarnaast was zij gedurende vele jaren als gasthoogleraar verbonden aan het Europacollege in Brugge. Sinds 2003 is Curtin lid van de Koninklijke Nederlandse Academie van Wetenschappen. Zij was de eerste vrouw die daar benoemd werd in de rechten-sectie. In 2007 won Curtin de Spinozapremie, de eerste maal dat deze premie werd toegekend aan een jurist. In het academisch jaar 2014/15 was zij Fellow bij het Wissenschaftskolleg in Berlijn.

In 2015 vertrok zij als hoogleraar bij de Universiteit van Amsterdam[3] en werd zij hoogleraar Europese wetgeving aan de European University Institute in Florence.

Specialisaties

Curtin is gespecialiseerd in recht en bestuur van de Europese Unie. Zij bestudeert aspecten zoals democratie, legitimiteit en accountability (verantwoording). Zij heeft het begrip verantwoording samen met haar collega's ontwikkeld naar een empirisch te onderzoeken verschijnsel. Hierdoor kon zij aantonen waar binnen de Europese Unie tekorten in de verantwoording aanwezig zijn.

In haar oratie op 20 oktober 2011 met als titel Top Secret Europe gaf zij aandacht aan het weinig bestudeerde fenomeen van geheimhouding van de overheid in de context van de EU. Bij de het ACELG was zij een van de onderzoeksleiders van het programma gericht op Compound Constitution(s) in Europe.

Privé

Curtin heeft vier kinderen.[1]

Onderscheidingen

  • 2008: Eredoctoraat van het University College Dublin.
  • 2007: Spinozapremie "voor haar excellente bijdrage aan de ontwikkeling en bevordering van het internationale en Europees recht en voor haar grensverleggende visies op bestuurbaarheid van internationale organisaties als de Europese Unie."[1]
  • 2012: Erelid van de Irish Women Lawyers Association[4]
  • 2013: Honorary Bencher bij de King's Inn, Dublin.

Publicaties (selectie)

  • Deirdre Curtin: 'Official secrets and the negotiation of international agreements. Is the EU executive unbound?'. In: Common market law review, 2013, 50, 2, p. 423–457
  • Deirdre Curtin: Executive Power in the European Union. Law, Practices and the Living Constitution, Oxford: Oxford University Press, 2009, 303 pp.
  • Deirdre Curtin: 'Private Interest Representation or Civil Society Deliberation? A Contemporary Dilemma for European Union Governance' (artikel, 2003)
  • Deirdre Curtin: 'The Constitutional Structure of the Union: A Europe of Bits and Pieces'. In: Common Market Law Review, 1993, vol. 30, 1, pag. 17-69
  • Deirdre Curtin: 'Holding (Quasi-) Autonomous EU Administrative Actors to Public Account'. In; European Law Journal, 2007, vol. 13, 4, p. 523–554
  • Deirdre Curtin: Postnational Democracy. The European Union in Search of a Political Philosophy, Kluwer, 1997, 62 pp.
  • Deirdre Curtin, with a foreword by T.F. O'Higgins: Irish Employment Equality Law: Dublin, The Round Hall Press, 1989. ISBN 0-947686-04-5
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.