Deductieve wetenschap

Deductieve wetenschap is wetenschap op basis van deductie, ofwel op basis van onbetwistbare stellingen. Deductieve wetenschap wordt soms gelijkgesteld aan formele wetenschap en is de tegenpool van empirische wetenschap, inductieve wetenschap of ervaringswetenschap.

Het grote voorbeeld is de geometrie van Euclides (ca. 300 BC), vastgelegd in zijn Elementen.[1]

Kenmerken

Deductieve wetenschap wordt gekenmerkt door de volgende algemene structuur[2]:

De basis wordt gevormd door een reeks aannamen, zoals wiskundige stellingen, premissen of postulaten.
Hiermee en met zekere definities kan men een nieuwe reeks stellingen afleiden, zoals theorema's.

Deze wetenschap blijft van een hypothetisch karakter: als alle aannamen waar zijn, dan zijn de theorema’s dit ook. In de niet-deductieve wetenschap staat daarentegen de vraag centraal, of bepaalde stellingen als zodanig echt waar zijn. De gebruikelijke methode om dit laatste vast te stellen is het experiment.

Zie ook

Bronnen, noten en/of referenties

Dijksterhuis, E.J.; De Elementen van Euclides, Vol. 1 and 2, Groningen: Noordhoff, 1929-1930.
Churchman, C.West; Deductive science in: Elements of Logic and formal science, J.B. Lippencott company, 1940, pag 3-17.

Literatuur

Vloermans, A. (1958) Logica en de deductieve wetenschap in: Logica; grondslagen van wetenschappelijk denken, Leopards N.V. , pag 95-105.
(en) Marion, R. The Whole Art of Deduction laatst bijgewerkt: 20-11-2004
(en) Trochim, W.M.K. (2006) Research Methods. Knowledge Base.

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.

[1] Dijksterhuis, E.J.; De Elementen van Euclides, Vol. 1 and 2, Groningen: Noordhoff, 1929-1930.

[2] Churchman, C.West; Deductive science in: Elements of Logic and formal science, J.B. Lippencott company, 1940, pag 3-17.