De zeemeerman

Een wetenschappelijk experiment van Professor Swezick waarbij een menselijke eicel in een zeeleeuw wordt geplaatst mislukt. Na negen maanden wordt de geboren jongen uit het water gehaald door twee vissers die hem Tony noemen. Hij groeit op in een weeshuis en op het eerste gezicht lijkt er niets met hem aan de hand; hij draagt echter een verschrikkelijke vislucht met zich mee. Hij probeert van alles maar komt er niet vanaf. Zodra hij achttien is moet hij op eigen benen staan, en hij verliest het ene baantje na het andere. De enige baan die hij kan behouden is als medewerker van een visafslag. Door middel van een luchtverdrijvend middel van Professor Swezick kan Tony niet alleen zijn geur kwijtraken, hij kan er ook onzichtbaar van worden. Hij neemt wraak op zijn vijanden en probeert zijn liefde Julie te veroveren. Langzaamaan wordt hij ook nieuwsgierig naar zijn biologische ouders, waar hij uiteindelijk ook naar op zoek gaat.

Volgens een gerucht in de Filmkrant zou Jean van de Velde de film gaan regisseren. Antonie Kamerling en Ellen ten Damme stonden lange tijd hoog op de verlanglijst van producent Rob Houwer, maar kregen uiteindelijk, net als Paul de Leeuw, Arjan Ederveen en Tatjana Šimić toch geen rol. De film werd in 1995 opgenomen en zou aanvankelijk op 29 februari 1996 in de bioscopen te zien zijn, maar dit werd verschoven naar 10 oktober, vanwege de uitgelopen montage en geluidsafwerking van de film, die in zijn geheel werd nagesynchroniseerd onder leiding van Arnold Gelderman.

De film betekende het speelfilmdebuut van Katja Schuurman. Zij speelde mee voor het kleine bedrag van 600 gulden.[2]

• (en)  ‌De zeemeerman in de Internet Movie Database