De Beverpatroelje

Veel stripauteurs zaten in hun jeugd in de scouts. Hierdoor tekenden verscheidene striptekenaars in hun vroege jaren strips over de scouts. Zo tekende Hergé in de jaren 20 de strip Totor, patrouilleleider van de Meikevers in Le Boy-scout belge. Franquin tekende in de jaren 40 bij verscheidene scoutsverenigingsbladen.[1] Ook Peyo tekende Le scout Puce in 1946. Jijé tekende tussen 1948 en 1950 een stripbiografie over Robert Baden-Powell, de oprichter van de scouts, in het stripblad Spirou/Robbedoes. De bekendste strip over scouting is echter deze stripreeks.[1]

Jean-Michel Charlier kwam in 1944 werken bij Spirou/Robbedoes waar hij oorspronkelijk de scenario's schreef van de reeksen Buck Danny en De verhalen van Oom Wim.[5] Tekenaar Mitacq zat in de scouts en schreef in de jaren 40 de strip Tam Tam voor enkele scoutsverenigingsbladen die later ook als album uitgegeven wordt. Vervolgens tekent hij voor verscheidene bladen waaronder Spirou/Robbedoes. In 1951 ging hij bij World Press van Georges Troisfontaines, waarna Mitacq enkele verhalen van De verhalen van Oom Wim illustreerde op scenario van Octave Joly.[6]

Begin jaren 50 bedachten de tekenaar Mitacq en Jean-Jacques Schellens, hoofdredacteur van een Franstalig scoutblad, een strip over een groepje scouts.[1] Vervolgens schreef Schellens een scenario van 20 pagina's.[7] Uitgeverij Dupuis weigerde echter het scenario. Uitgever Charles Dupuis zag echter in dat veel van de lezers van Spirou/Robbedoes aangesloten waren bij een scoutsvereniging. Dus liet hij Jean-Michel Charlier, ook een oud-scout[8], het scenario verder uitwerken, waarna Dupuis akkoord ging. Vervolgens verscheen De Beverpatroelje in 1954 in Spirou/Robbedoes geschreven door Charlier en getekend door Mitacq.[1] Het eerste verhaal verscheen op 25 november 1954.[7]

Vanaf het tweede album verscheen de strip met drie rijen per pagina in plaats van de gebruikelijke vier rijen. Toen Charlier het druk had met andere reeksen, wijdde ook Mitacq zich aan andere reeksen zoals Stany Derval.[6][7] Voor het tekenen van deze stripreeks kreeg Mitacq soms hulp van zijn broer Adolphe Tacq.[6] Adolphe Tacq deed voor vier strips tussen 1962 en 1964 het inkten en tekende het decor.[9] Er verschenen 22 strips in deze periode. Zowel de tekenstijl als de personages evolueerden door de jaren heen.

Vanaf begin jaren 80 schreef Mitacq naast het tekenen ook de scenario's voor deze stripreeks.[1][6] Marc Wasterlain schreef wel nog twee verhalen van deze reeks.[10][11] Op 22 mei 1994 overleed Mitacq.[7] Hierna werd de reeks niet verder gezet. Er verschenen in deze periode 8 albums waardoor er in totaal 30 albums van deze reeks verschenen.

Tussen 1989 en 1997 verscheen er een integrale reeks van 14 albums genaamd Tout Mitacq van het werk van tekenaar Mitacq.[19] Doordat Mitacq vooral deze hele reeks tekende verschenen er dus integrale albums van deze stripreeks tussen 1989 en 1996.[2][19]

Er verschenen tussen 2011 en 2016 een reeks van 8 integrale albums in het Frans.[12][13] Deze reeks wordt sinds 2014 vertaald in het Nederlands en telt anno 2019 6 albums, die de eerste 18 albums bevat.[12][20] De originele Franse integrale bevat per uitgave vier albums terwijl de Nederlandse vertaling elk drie albums bevat.