Dark ambient

Dark ambient heeft zijn wortels uit de jaren 70, toen kleinere effectapparatuur en synthesizers werden geïntroduceerd. Vroege elementen uit het genre kunnen gevonden worden op het album D.o.A: The Third and Final Report of Throbbing Gristle uit 1978 van de rockband Throbbing Gristle. Een andere voorloper van het muziekgenre was Tangerine Dream met het album Zeit uit 1972. Ook het nummer Mitternacht van Kraftwerk uit 1974 kan worden aangemerkt als dark ambient avant la lettre, evenals Bruder des Schattens van Popol Vuh, dat Werner Herzog in 1979 gebruikte als filmmuziek voor Nosferatu: Phantom der Nacht.

Muziekprojecten zoals Lustmord,[1] Nocturnal Emissions, Zoviet France,[2] en Lilith ontstonden uit de industrial-muziek in de jaren 80, en waren een van de eerste artiesten die consistent dark ambientmuziek produceerden. Deze artiesten maken gebruik van enkele principes zoals de geluid- en schoktactiek, maar passen deze subtieler toe in de muziek.[2]

Dark ambient bestaat vaak uit ontwikkelende dissonante harmonieën van een drone en laagfrequente resonanties, gerommel, machinegeluiden, soms aangevuld met gongs, percussieve ritmes, en zwaar vervormde stemmen.[2]

De muziek creëert een gevoel van melancholie, eenzaamheid, en isolatie en wordt soms ook wel geassocieerd met horrorfilms, spoken en catacombes. Hoewel het thema 'donker' is, gebruiken sommige artiesten ook meer organische soundscapes. Voorbeelden hiervan zijn te vinden in de muziek van Oöphoi, Alio Die, Mathias Grassow, Tau Ceti, en Klaus Wiese.

Een greep van artiesten die ambient industrial en dark ambient hebben gespeeld zijn:[3]

• Ambient
• Drone (muziek)
• Elektronische muziek
• Industrial (muziekstijl)
• Soundscape