Daniel Fedrigo

Gepromoveerd tot licentiaat Germaanse talen (1972) aan de Universiteit Luik, werd Fedrigo leraar, van 1972 tot 1973 aan het Atheneum van Montegnée en van 1973 tot 1981 aan het Atheneum van Hoei. Hij was communistisch militant sinds de jaren 1970 en voerde onder meer actie tegen de bouw van de kerncentrale van Tihange.

In 1981 werd hij verkozen tot lid van de Kamer van volksvertegenwoordigers voor het kiesarrondissement Hoei-Borgworm. Hij was het eerste communistische parlementslid in het arrondissement sedert de Bevrijding. Hij was ook een van de laatste PCB-volksvertegenwoordigers in België. Hij en een andere communistische verkozene, Didier Bajura, waren de eerste parlementsleden die behoorden tot families uit de Zuid-Europese immigratie. Fedrigo diende een wetsvoorstel in om het stemrecht voor migranten uit te breiden. Als volksvertegenwoordiger was hij ook lid van de Waalse Gewestraad en van de Franse Gemeenschapsraad. In de gewestraad vormde hij een parlementaire groep met twee andere communisten en met de verkozenen van Ecolo en het Rassemblement Wallon (RW).

Hij werd in 1985 niet herkozen[1] en werd van 1985 tot 1992 bediende bij de PCB. Hij nam deel aan het tot stand komen van een project van sociale woningbouw, waar zijn partij het initiatief voor nam. Hij was vanaf 1982 politiek secretaris en vanaf 1984 voorzitter van de Federatie Hoei-Borgworm binnen de communistische partij. In 1981 werd hij lid van het Centraal Comité en lid van het politiek bureau van de partij. In 2004 nam hij ontslag uit al zijn functies, uit ongenoegen met de richting die de partij insloeg.

Na 1992 werd hij opnieuw leraar, achtereenvolgens in de athenea van Hoei, Hannuit, Luik 1, Luik 2, Alleur en opnieuw Luik 2. In 2005 werd hij leraar Engels aan het atheneum Lucie Dejardin in Ougrée. Hij werd voorzitter van de Val de Mehaigne Natation de Wanze.

• Paul DELFORGE, Daniel Fedrigo, in: Encyclopédie du Mouvement wallon, Parlementaires et ministres de la Wallonie (1974-2009), t. IV, Namen, Institut Destrée, 2010