Cynthiacetus
Cynthiacetus is een geslacht van uitgestorven walvisachtigen behorend tot de Basilosauridae, een familie binnen de Archaeoceti. Deze walvisachtigen leefden in het Laat-Eoceen langs de kusten van het Amerikaanse continent.
| Cynthiacetus Fossiel voorkomen: Laat-Eoceen | ||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 | ||||||||||||
| Skelet van Cynthiacetus in het Muséum national d'histoire naturelle in Parijs | ||||||||||||
| Taxonomische indeling | ||||||||||||
| ||||||||||||
| Geslacht | ||||||||||||
| Cynthiacetus Uhenet al., 2005 | ||||||||||||
| Typesoort | ||||||||||||
| Cynthiacetus maxwelli | ||||||||||||
Afbeeldingen Cynthiacetus op  | ||||||||||||
Cynthiacetus op  | ||||||||||||
| ||||||||||||
Fossiele vondsten
In 2005 werd op basis van fossiele vondsten in de zuidoostelijke Verenigde Staten de typesoort C. maxwelli beschreven. In 2011 werd met C. peruvianus een tweede soort beschreven, de eerste bekende Archaeoceti uit Zuid-Amerika. Het holotype is een subcompleet skelet van ongeveer 36 miljoen jaar oud uit de Otuma-formatie in het Pisco-bekken in Peru. Dit skelet wordt tentoongesteld in de Galerie de paléontologie et d'anatomie comparée van het Muséum national d'histoire naturelle in Parijs.
Kenmerken
Met een totale lengte van ongeveer twaalf meter was Cynthiacetus een van de grootste basilosauriërs. Cynthiacetus had een langgerekt lichaam met een lange staart. De achterpoten waren nog aanwezig. De schedel was een meter lang en veel groter dan bij Zygorhiza en Dorudon en iets kleiner en duidelijk slanker dan bij Basilosaurus. In de bek zaten scherpe tanden.
Bronnen, noten en/of referenties
|