Colorisme
Colorisme is een term die gehanteerd wordt in het maatschappelijk debat over racisme, discriminatie en uitsluiting, waarmee wordt aangeduid dat er een betekenis wordt toegekend aan gradaties van "blank-" of "zwartheid".
Het al dan niet bewust nastreven van een Eurocentrisch schoonheidsideaal speelt in dit verschijnsel een belangrijke rol. Hoe meer de huidskleur, het haartype en de andere uiterlijkheden van een persoon zouden lijken op die van "blanken" of "witte mensen", des te beter. Daardoor ontstaat dan een huidskleur-hiërarchie.[1][2]
Film
De cineaste Clare Anyiam-Osigwe maakte in 2018 de film No Shade over dat verschijnsel colorisme.[3][4][5][6]
Reactie
De slogan "Black is beautiful" en de daarop bedachte variant Dark is beautiful verwoorden het protest tegen zowel racisme als colorisme.[7] Eind jaren 60 en begin jaren 70 was het populaire afrokapsel tevens een uiting van protest tegen de concessies die andere zwarten in hun ogen zouden doen om zogenaamd "blanker" te willen lijken. Daarbij lieten sommige zwarten, zowel politieke activisten als vele bekende soul-zangers en -musici, trots hun kroeshaar weelderig groeien. Bekende exponenten van deze protestuiting waren onder meer de zwarte activiste Angela Davis en de half-zwarte gitarist Jimi Hendrix.[8][9][10][11]
Zie ook
 |
Zie de categorie Racisme van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp. |