Codex Seidelianus II
De Codex Seidelianus II (Gregory-Aland no. He of 013) is een van de Bijbelse handschriften. Het dateert uit de 9e eeuw (of 10e eeuw), en is geschreven met hoofdletters (uncialen) op perkament.
Unciaal 013
| ||
.jpg) | ||
| Naam | Codex Seidelianus II | |
| Symbool | He | |
| Bijbeltekst | Evangeliën | |
| Datering | 9e eeuw | |
| Taal | Grieks | |
| Huidige locatie | Universiteit Hamburg Trinity College | |
| Grootte | 22 cm bij 18 cm | |
| Teksttype | Byzantijnse | |
| Categorie | V | |
Beschrijving
De gehele Codex Seidelianus II bestaat uit 194 bladen (22 x 18 cm).[1]
De Codex bevat de tekst van de vier Evangeliën met lacunes (Matteüs 1:1-15:30; 25:33-26:3; Marcus 1:32-2:4; 15:44-16:14; Lucas 5:18-32; 6:8-22; 10:2-19; Johannes 9:30-10:25; 18:2-18; 20:12-25).[2] De codex bevat κεφάλαια (hoofdstukken) en τίτλοι (hoofdstuktitels). De sectienummers van Ammonius staan erin aangegeven (maar een afschrift van de Canons van Eusebius staat er niet in). Bovendien staan er aspiratietekens en accenten in, maar deze zijn niet nauwkeurig gezet.[2]
De Codex Seidelianus I representeert de Byzantijnse tekst, Kurt Aland plaatste de codex in Categorie V.[1]
Het handschrift bevindt zich in de Universiteitsbibliotheek van de Universiteit Hamburg (Cod. 91), en in Cambridge in (Trinity College B XVII.20.21).[1]
Zie ook
Literatuur
- Bruce M. Metzger, The Text Of The New Testament: Its Transmission, Corruption and Restoration, 1968 etc, Oxford University Press.
Externe link
- Codex Seidelianus II He (013): in de Encyclopedia of Textual Criticism.
Bronnen, noten en/of referenties
|