Codex Monacensis

• Matteüs 6:6, 10, 11, 7:1-9:20, 9:34-11:24, 12:9-16:28, 17:14-18:25, 19:22-21:13, 21:28-22:22, 23:27-24:2, 24:23-35, 25:1-30, 26:69-27:12,
• Johannes 1:1-13:5, 13:20-15:25, 16:23-einde,
• Lucas 1:1-37, 2:19-3:38, 4:21-10:37, 11:1-18:43, 20:46-einde,
• Marcus 6:46-einde.[2]

Marcus 14-16 is onleesbaar.[3]

Het manuscript bevat de tekst van de vier Evangeliën met tal van lacunes.[3] De gehele Codex Monacensis bestaat uit 160 bladen (37,5 x 25,5 cm).[1] De tekst is geschreven in twee kolommen van 45 regels per pagina.[1]

Er is geen indeling met τίτλοι (titels), en de sectienummers van Ammonius en de Canontabellen van Eusebius zijn afwezig. De tekst van de evangeliën (behalve Marcus) is voorzien van een patristische commentaar.[3]

De Codex Monacensis is een weergave van de Byzantijnse tekst. Kurt Aland plaatste de codex in Categorie V.[1]

Matteüs 16:2b-3 en Johannes 7:53-8:11 (de pericope adulterae) ontbreken.[3]

Het handschrift werd onderzocht door Joseph Dobrovsky, Scholz, Tischendorf, Tregelles en Burgon.[3]

Het handschrift bevindt zich in de Ludwig-Maximilians-Universität München (2° codex manuscript 30) in München.[1]

• Lijst van Griekse uncialen van het Nieuwe Testament
• Bijbelse handschriften
• Tekstkritiek van de Bijbel

• Bruce Metzger, The Text of the New Testament: Its Transmission, Corruption and Restoration, Oxford University Press, 1968.
• H. J. Vogels, Codicum Novi Testamenti specimina (Bonn, 1929), 10

• Codex Monacensis X (033): in de Encyclopedia of Textual Criticism
• Cim. 16 (= 2° Cod. ms. 30): Volledige digitale kopie van de Ludwig Maximillians Universitat Muchen
• Biblia sacra (Quattuor Evangelia) griechisch

Zie de categorie Codex Monacensis van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.