Chicago school of economics

De Chicago school of economics beschrijft een neoklassieke school van denken binnen de academische gemeenschap van economen met een sterke focus rond de faculteit van de Universiteit van Chicago. De school geldt als belangrijke inspirator van het neoliberalisme.[1]

In het kader van de macro-economie stonden de ideeën van de school van Chicago in contrast met die van de universiteiten aan de Amerikaanse oost- en westkust (met name Harvard, MIT, Berkeley). De macro-economische theorie uit Chicago onderscheidde zich door vanaf het begin van de jaren zeventig het keynesianisme te verwerpen ten gunste van monetarisme. Vanaf dat moment richtte men zich in Chicago ook op de nieuw-klassieke macro-economie, die zich sterk baseerde op het concept van de rationele verwachtingen.

Als reactie hierop ontwikkelden de universiteiten aan de Amerikaanse oost- en westkust de nieuwkeynesiaanse economie. Ook hierin werd de theorie van de rationele verwachtingen geïncorporeerd zonder dat men echter de traditionele keynesiaanse focus op imperfecte concurrentie en "sticky wages" opgaf.