Charles Minet

Minet promoveerde tot doctor in de geneeskunde (1960) aan de Universiteit van Luik. Het was het jaar van de grote Waalse stakingen tegen de Eenheidswet en Minet evolueerde van progressistische christelijke militant naar lidmaatschap van de Mouvement Populaire Wallon van André Renard, en sloot zich aan bij de PSB en bij de Luikse groep 'Ouverture'.

Hij vestigde zich als huisarts in een Luikse volkswijk, waar hij jarenlang zijn praktijk had. Hij nam initiatieven wat betreft palliatieve zorgverstrekking aan huis.

Hij was lid van de Mouvement pour la Paix en van de Union des Belges pour la défense de la paix, terwijl hij ook medewerker was aan het linkse blad Pour, in de periode van de oorlog in Vietnam en van de gebeurtenissen in Chili. In 1982 stichtte hij de vzw Aide aux grands malades en was medestichter van Liège 93 voor de coördinatie van Europese steun aan gehandicapten. Hij steunde ook acties tegen racisme en vreemdelingenhaat.

Lid geworden van het Rassemblement Wallon uitte hij zijn meningsverschil met de voorzitter Henri Mordant, die kartel wilde vormen met het FDF, daar waar hij samengaan met de socialisten voorstond.

Bij de wetgevende verkiezingen van 1981, waarbij onder meer in het arrondissement Luik het RW onder zijn impuls met de PS kartel vormde, was hij op de senaatslijst van de socialistische partij eerste opvolger. Toen senator Irène Petry in 1984 naar het Grondwettelijk Hof vertrok, werd hij senator en zetelde tot aan de verkiezingen van oktober 1985. Hij zetelde zodoende ook in de Waalse Gewestraad en de Raad van de Franse Gemeenschap.

Bij de verkiezingen van oktober 1985 en van december 1987 werd hij niet rechtstreeks verkozen, maar door de socialisten via de coöptatie weer in de senaat gebracht.

Vervolgens werd hij in 1991 tot volksvertegenwoordiger verkozen voor het arrondissement Luik, meteen weer zetelend in het Waals Parlement en het Parlement van de Franse Gemeenschap. In mei 1995 nam hij ontslag en beëindigde zijn politieke activiteiten.

In 1988 was hij ook nog gemeenteraadslid geworden in Luik, maar in 1994 werd hij niet herkozen. Hij werd toen wel nog lid van het OCMW.

Vanaf mei 1995 nam hij weer voltijds zijn activiteiten op als huisarts. Niet voor lang echter, aangezien hij een paar jaar later aan ziekte overleed.

• Encyclopédie du Mouvement wallon, Parlementaires et ministres de la Wallonie (1974-2009), t. IV, Namen, Institut Destrée, 2010