Centrum Informatie en Documentatie Israël

Het Centrum Informatie en Documentatie Israël (CIDI) is een stichting die in 1974 werd opgericht, en opkomt voor het recht op vrede en veiligheid van de staat Israël, en de Joden waar ook ter wereld.[1] De organisatie is naar eigen zeggen leidend ten aanzien van de bestrijding van antisemitisme en verspreidt informatie over Israël en het conflict tussen Israël en de Palestijnen.[2] Deze uitgesproken pro-Israëlorganisatie voelt zich met de staat Israël verbonden in de wereldwijde beweging van het zionisme.

Toegang tot het kantoor van het CIDI

Doel en middelen

De stichting heeft vier hoofddoelen:

  • Het versterken van de betrekkingen van Nederland en de Europese Unie) met Israël
  • Informatievoorziening over Israël en het Midden-Oosten.
  • Het vergroten en verdiepen van de kennis over Israël, zijn inwoners en de Holocaust.
  • Het bestrijden van antizionisme, racisme, vreemdelingenhaat en antisemitisme met democratische middelen.

Het CIDI werkt aan zijn doelstellingen door middel van onderzoek, publicaties in de Nederlandse media, het organiseren van lezingen en bijeenkomsten. Daarnaast organiseert het CIDI reizen naar Israël voor diverse doelgroepen zoals politici, journalisten en opiniemakers. In de Nederlandse media geeft het CIDI, meestal in de persoon van (oud)-bestuursleden of teamleden, commentaar bij onderwerpen betreffende Joden of Israël evenals in hoorzittingen van het parlement.

Het CIDI ontwikkelt eigen lesmethodes en -materiaal over Israël-Palestina. Voor het Nederlandse voortgezet onderwijs heeft het CIDI hierover een geschiedeniskatern uitgegeven. De Partij van de Eenheid (PvdE) in de Haagse raad vond dit "verre van objectief" en wilde dat het gebruik van dat katern op Haagse vmbo's zou stoppen.[3] Historicus Jan Tervoort analyseerde ook eerder al geschiedenislesmateriaal over het Israëlisch-Palestijns conflict. en noemde het 'indoctrinatie'.[4]

Het CIDI brengt elk jaar een rapport uit met een overzicht van meldingen van antisemitische incidenten. De gegevens komen van meldingen bij zowel het CIDI zelf, als bij andere organisaties, waaronder het Meldpunt Discriminatie Internet en de regiopolitie Amsterdam-Amstelland.

De stichting zegt zich in te zetten voor het vredesproces tussen Israël en de Palestijnen, op basis van twee staten, de zogeheten tweestatenoplossing.[5]

Bestuur van het CIDI

Het bestuur van het CIDI bestaat uit vertegenwoordigers van diverse Joodse organisaties in Nederland, waaronder de drie Joodse kerkgenootschappen. Er bestaat een dagelijks bestuur, waarvan Ronnie Eisenmann voorzitter ad interim, Arik Suissa secretaris en Alon Nir penningmeester zijn. De financiële middelen van de stichting worden geheel bijeengebracht door giften en donaties van Nederlandse particulieren en instellingen en door legaten. De Stichting Centrum voor Informatie en Documentatie Israël is aangewezen als een algemeen nut beogende instelling (ANBI). In 1992 richtte het CIDI OPTIN (Organisation for the Promotion of Trade between Israel and the Netherlands) op, die de economische samenwerking tussen Israël en Nederland wil bevorderen.

Oprichter en eerste directeur van het CIDI was Robert ("Bob") Abraham Levisson (1974-1980). Zijn opvolger was Ronny Naftaniel. Deze werd in maart 2013 opgevolgd door de adjunct-directeur van het CIDI en toenmalige hoofdredacteur van het Nieuw Israëlietisch Weekblad, Esther Voet, die tot 31 mei 2015 als directeur fungeerde. Voet werd per 1 september 2015 opgevolgd door Hanna Luden (1958).

Jongerenorganisatie CIJO

De CIDI-jongerenorganisatie CIJO is een vereniging, in 2002 door Simone Kukenheim opgericht, van studenten die vanuit verschillende achtergronden affiniteit hebben met Israël en graag vrede zien in het Midden-Oosten. De CIJO wil zich inleven in alle partijen die een rpl spelen in het conflict. De CIJO steunt de tweestatenoplossing als uitgangspunt bij de vredesbesprekingen en repect voor de volkssoevereiniteit van iedere natie. Ze maken zich hard voor een democratisch Israël, gebaseerd op de principes van vrijheid, gelijkwaardigheid en rechtvaardigheid. De CIJO noemt zichzelf een "politieke organisatie", in de zin dat ze zich mengt in het politieke debat. Daarnaast wil de CIJO bouwen aan een vredige samenleving in Nederland, bestrijdt actief racisme, discriminatie en vooroordelen en organiseert activiteiten, zoals debatten en lezingen om de dialoog tussen jongeren van verschillende achtergronden te versterken.[6] De CIJO organiseert jaarlijks een 'Fact Finding Mission' naar Israël, waarbij onder haar leiding jongeren naar Israël afreizen met als doel "zich te verdiepen in verschillende aspecten van het land en het Midden-Oostenconflict." Aan deze reizen hebben ook wel journalisten deelgenomen. Zij praten met de jongeren onder meer over de Nederlandse berichtgeving van het Israëlisch-Palestijns conflict, terrorisme en de betekenis van de Israëlische Westoeverbarrière.

Zwartboek 1978

Het CIDI publiceerde in 1978 een 'zwartboek' over de Arabische olieboycot en onthulde daarin dat talloze Nederlandse bedrijven die handel dreven met Arabische landen verklaringen afgaven waarin ze garandeerden dat hun personeel niet-Joods was, geen banden onderhield met Israël en geen Israëlische producten verwerkte. In sommige media werden deze 'niet-Joodverklaringen' al snel vergeleken met de ariërverklaringen uit de oorlogsjaren.

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.