Carlton Hotel (Amsterdam)

In de jaren 1926 tot 1928 werd op de vrijgekomen grond het toenmalige Grand Hotel Centraal gebouwd, dat ontworpen was door architect G.J. Rutgers. Het gebouw was zó groot dat een deel van de Reguliersdwarsstraat overkluisd moest worden. De opdrachtgever ging tijdens de bouw failliet waarna het project overgenomen werd door een Engelse onderneming, die het hotel de naam gaf waaronder het ook vandaag nog bekendstaat, het Carlton Hotel.
Tijdens de bouw van het hotel werd gemikt op een opleveringsdatum die het mogelijk zou maken de sporters en bezoekers van de Olympische spelen van 1928 in Amsterdam te huisvesten. Mede daardoor werd het hotel al gauw populair onder de Amerikanen.

Het hotel is gebouwd in de Amsterdamse School stijl. Hierbij zijn invloeden van Berlage te bespeuren. De strakke buitengevel doet niet vermoeden dat het interieur oorspronkelijk in de Lodewijk XIV-stijl is gebouwd. Deze is in het restaurant op de eerste verdieping nog enigszins terug te vinden.

Opruimwerkzaamheden na het neerstorten van de Halifax-bommenwerper in 1943

Tijdens de Duitse bezetting werd het Carlton hotel door de Duitsers gevorderd om er onder andere Wehrmachtofficieren en het Luftgaukommando onder te brengen. In de nacht van 26 op 27 april 1943 werd een Britse Halifax-bommenwerper door de Duitsers neergehaald; deze stortte om 2:32 uur achter het hotel neer. Door het neerstorten en de enorme brand die ontstond werd bijna alle bebouwing tussen Herengracht en Singel tot aan de Geelvincksteeg verwoest. Het hotel werd ook zwaar beschadigd.[2] Jan Wils, de architect van onder meer het Olympisch Stadion en het City Theater, kreeg de leiding over de restauratie van het hotel.[3]