Kaasjeskruiddikkopje

De vlinder heeft als leefgebied warme en ruige plaatsen en komt voor in Zuid- en Midden-Europa. In Vlaanderen kwam ze aanvankelijk alleen als dwaalgast voor, maar sinds 2009 plant de soort zich er ook voort, meer bepaald in Vlaams-Brabant.[1] In Wallonië heeft de soort zich ook gevestigd, maar is er kwetsbaar. In Nederland was de soort voor het laatst in 1953 gezien. Op 1 mei 2009 werd de soort wederom waargenomen in Nederland, namelijk in de buurt van Maastricht.[2][3] In de loop van het jaar werden er nog enkele exemplaren, en ook rupsen en eitjes waargenomen.[4] De vlinder heeft zich vanaf 2009 verder over de Sint-Pietersberg verspreid in noordelijke richting. Momenteel (2011) is hij daar op diverse nieuwe locaties aanwezig. Een andere populatie bevindt zich langs de Maas in Eysden. De populaties zijn nog klein. Twee of drie exemplaren op een plek. Op 15 augustus 2018 zijn voor het eerst ook in Zeeuws-Vlaanderen eitjes en rupsen van de soort gevonden.[5]

De eitjes worden op de bovenkant van de bladeren van o.a. groot kaasjeskruid afgezet, vandaar ook de naam. Ook heemst fungeert als waardplant.

De rupsen worden tot ongeveer 23 millimeter lang. Ze zijn donkergrijs en bedekt met kleine witte punten.

De vliegtijd is van april tot en met oktober.

• 
  ei
• 
  Jonge rups
• 
  Rups
• 
  De rups verbergt zich tussen samengesponnen bladeren
• 

Mediabestanden die bij dit onderwerp horen, zijn te vinden op de pagina Carcharodus alceae op Wikimedia Commons.