CE-markering

De CE-markering die op veel producten te vinden is geeft aan dat het product voldoet aan de daarvoor geldende regels binnen de Europese Economische Ruimte (EER: de Europese Unie plus Zwitserland, Liechtenstein, Noorwegen en IJsland). CE staat hierbij voor Conformité Européenne, wat zoveel betekent als in overeenstemming met de Europese regelgeving. Bijzonder is op te merken dat deze term nergens in een Europese richtlijn terug te vinden is.

Representatie CE-markering

De CE-markering is geen keurmerk. De procedures voor het aanbrengen van de CE-markering zijn gebaseerd op het EU-besluit 93/465/EEG[1]. De aanleiding tot dit besluit vormt "Europa 1992" waarbij het vrij verkeer van personen (Schengenakkoorden) en goederen wordt nagestreefd. De verschillende nationale eisen die tot dat moment van kracht waren, vormden een de facto handelsbarrière.

Het doel van de CE-markering is dus tweeledig van aard. Enerzijds is het doel de vrije handel binnen de lidstaten te bevorderen terwijl anderzijds de veiligheid in het gebruik van de producten wordt verhoogd.

Aangezien Europa geen land of federatie is, worden er afspraken gemaakt door middel van verdragen. Door middel van verdragen zoals het Verdrag van Rome en het Verdrag van Lissabon is afgesproken dat lidstaten Europese regelgeving, binnen de in het verdrag gestelde termijn, vertalen en in hun nationale wetgeving opnemen. Hierdoor is er in de praktijk sprake van "Europese wetgeving".

De CE-markering is onder andere een wettelijk verplichte aanduiding op producten die onder een van de "Nieuwe Aanpak"-richtlijnen vallen. Dat zijn bijvoorbeeld elektrische apparaten, machines, gastoestellen, speelgoed, liften, meetinstrumenten (water-, gas- en elektriciteitsmeters, weegschalen enz.) en persoonlijke beschermingsmiddelen (veiligheidshelmen, signalisatiekleding en dergelijke).[2]

Met het aanbrengen van de CE-markering geeft de fabrikant of zijn gevolmachtigde aan dat het product aan alle van toepassing zijnde Europese regels voldoet en dat de conformiteits- of overeenstemmingsprocedures zijn voltooid. Bovendien moet hij in de meeste gevallen voor het betreffende product een conformiteitverklaring hebben opgesteld. In deze conformiteitverklaring is de producent of importeur verplicht aan te geven dat het product voldoet aan alle van toepassing zijnde Europese richtlijnen. Daarnaast is de producent of importeur verplicht aansprakelijkheid te accepteren voor zijn product.

Het onderzoeken van de conformiteit met de regelgeving voor CE-markering is grotendeels zelfcertificering. Dit houdt in dat de fabrikant of importeur eventueel benodigde metingen en onderzoeken zelf uit moet voeren of ervoor mag kiezen deze metingen uit te besteden bij een instituut naar zijn keuze.

In bepaalde gevallen is een EG-typegoedkeuring voorgeschreven en dient gebruikgemaakt te worden van een door de overheid aangemelde instantie (notified body). Bijvoorbeeld bij gastoestellen en persoonlijke beschermingsmiddelen. De CE-markering van een EG-typegoedgekeurd product, waarbij een aangewezen instantie betrokken is bij controle van de productie (EG-toezicht, afhankelijk van de gekozen conformiteits- of overeenstemmingsprocedure) is te herkennen aan de 4 cijfers achter de CE-markering. De viercijferige code verwijst naar de aangemelde instantie die de beoordeling van de productie doet (EG-toezicht). Welke aangemelde instantie bij welk nummer behoort, kan op de website van de Europese Commissie worden opgezocht in NANDO. In tegenstelling tot wat vaak wordt gedacht, mag niet de code van de aangemelde instantie worden vermeld die het EG-typeonderzoek heeft uitgevoerd. Aangemelde instanties worden door de lidstaten aangemeld bij de Europese Commissie.

Het onterecht aanbrengen van de CE-markering en/of opstellen en ondertekenen van de conformiteitverklaring (ook wel: EG-verklaring van overeenstemming) is een economisch delict en valt in Nederland onder de Wet op de economische delicten. Toezicht hierop vindt in Nederland plaats door bijvoorbeeld de toezichthouders Nederlandse Voedsel en Waren Autoriteit en het Agentschap Telecom.

Lidstaten moeten producten waarop de CE-markering is aangebracht op hun markt toelaten. Slechts in die gevallen dat een lidstaat kan aantonen dat een product niet aan de essentiële eisen van één of meer richtlijnen voldoet, mag het product van de markt geweerd worden. Het niet kunnen overhandigen van de conformiteitverklaring aan de toezichthouder(s) kan echter óók leiden tot een maatregel/sanctie (immers kan dan niet worden vastgesteld dat volledig voldaan aan de conformiteitsbeoordelingsprocedure).

De regelgeving heeft vooral betrekking op de veiligheids- en gezondheids- en milieuaspecten van de producten. Voor elektrische apparaten geldt bijvoorbeeld dat ze geen storende elektromagnetische straling mogen veroorzaken en ook niet gevoelig voor dergelijke straling mogen zijn. Op het gebied van IVD (in-vitrodiagnostica) gelden weer andere aspecten. De aangemelde instantie kijkt in dit geval op het niveau van ontwerp, fabricage of product of het IVD aan de gestelde eisen voldoet.

Het verschil tussen de Europese en Chinese CE-markeringen, de Chinese CE-markering is geen officieel teken.

Misbruik en misleiding

Net als ieder merk, wordt ook de CE-markering misbruikt. Op 27 november 2007 stelde Zuzana Roithová hierover een vraag in het Europees parlement[3]. Op 9 januari 2008 volgde het antwoord van Günter Verheugen namens de commissie[4]. Hieruit blijkt dat het valse (Chinese) CE-logo of de certificatie ervan niet officieel bestaan. Het is de taak van de Europese lidstaten om toezicht te houden op het naleven van het correct gebruik van het CE-logo.

Waarop is CE-markering van toepassing?

De Website van Nando[5] (New Approach Notified and Designated Organisations) is een officieel instrument van de Europese Commissie dat een overzicht biedt van de Europese Richtlijnen en verordeningen die tot een CE-markering kunnen leiden.

  • (EU) 2016/425 Persoonlijke beschermingsmiddelen
  • 90/385/EEG Actieve implanteerbare medische hulpmiddelen
  • 2014/28/EU Explosieven voor civiel gebruik
  • 93/42/EEG Medische hulpmiddelen
  • 2014/34/EU Apparaten en beveiligingssystemen bedoeld voor gebruik op plaatsen waar ontploffingsgevaar kan heersen
  • 2013/53/EU Pleziervaartuigen
  • 2014/33/EU Liften
  • 98/79/EG Medische hulpmiddelen voor in-vitrodiagnostiek
  • 2014/53/EU Radioapparatuur en telecommunicatie-eindapparatuur
  • (EU) 2016/424 Kabelbaaninstallaties voor personenvervoer
  • 2000/14/EG Geluidsemissie in het milieu door materieel voor gebruik buitenshuis
  • 2014/32/EU Meetinstrumenten
  • 2006/42/EG Machines
  • 2014/35/EU Elektrisch materieel bestemd voor gebruik binnen bepaalde spanningsgrenzen (laagspanning)
  • 2013/29/EU Pyrotechnische artikelen
  • 2008/57/EG Interoperabiliteit van het spoorwegsysteem in de Gemeenschap (herschikking)
  • 2014/31/EU Niet-automatische weegwerktuigen
  • 2009/48/EG Speelgoedveiligheid
  • 2014/29/EU Drukvaten van eenvoudige vorm
  • (EU) 2016/426 Gastoestellen
  • 2010/35/EU Vervoerbare drukapparatuur
  • 2014/30/EU Elektromagnetische compatibiliteit
  • 2014/68/EU Drukapparatuur
  • 2014/90/EU Uitrusting van zeeschepen
  • (EU) No 305/2011 Verordening Bouwproducten
  • Besluit 2009/750/EG (implementing Directive 2004/52/EG) Europese elektronische tolheffingsdienst en de bijbehorende technische onderdelen
  • (EG) No 552/2004 Interoperabiliteit van het Europese netwerk voor luchtverkeersbeveiliging

Zie ook

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.