Burnetiamorpha

De Burnetiamorpha zijn een uitgestorven groep Synapsida.

Een aantal mogelijke Burnetiamorpha

In 1923 benoemde Robert Broom een onderorde Burnetiamorpha voor Burnetia en haar verwanten, als deel van de Theriodontia.

In 2003 definieerden Christian Alfred Sidor en Johann Wiemann een klade Burnetiamorpha als de groep bestaande uit Burnetia mirabilis en alle soorten nauwer verwant aan Burnetia dan aan Biarmosuchus tener, Hipposaurus boonstrai en Ictidorhinus martinsi. De definitie was eerder door Sidor opgesteld in zijn ongepubliceerde dissertatie uit 2000.

De Burnetiamorpha worden tegenwoordig meestal gezien als een groep uit de Biarmosuchia. Ze ontwikkelden zich in het middelste Perm en stierven uit aan het eind van het Perm.

Typische kenmerken waren volgens de definitie van 2000: er bevindt zich een bult boven de oogkas; het traanbeen heeft een groeve of put vóór de oogkas; het voorhoofdsbeen heeft een richel aan de binnenzijde lopen, van variabele hoogte; aan de onderkant van het squamosum bevindt zich een bult, ter hoogte van en aan de buitenzijde van het quadratum; er bevindt zich een bult op de onderrand van de jukbeenboog, onder de achterrand van de oogkas.

Burnetiamorpha hebben vaak bizarre bulten. Soms is het voorste schedeldak extreem verdikt. Het gaat om kleine tot middelgrote carnivore soorten die vooral bekend zijn van zuidelijk Afrika.

De fylogenie van de groep is verre van zeker. Volgens sommige onderzoekers vallen de Bullacephalidae buiten de Burnetiamorpha. De hoeveelheid gevonden fossiel materiaal is beperkt en dit maakt het lastig de onderlinge verwantschappen vast te stellen.