Brug-groep
De Brug-groep was een groep Nederlandse communisten in de jaren 1950, die onvrede hadden met de politiek van de Communistische Partij van Nederland (CPN) en haar leider Paul de Groot.
In 1956 ontstond een conflict in de CPN over de koers van de communistische Eenheids Vak Centrale (EVC) en over de beoordeling van het communisme na de dood van Jozef Stalin (1953). CPN-leider Paul de Groot trad op tegen de EVC-bestuurders Bertus Brandsen en Frits Reuter die geen sterkere controle door de partijleiding wilden accepteren. Brandsen en Reuter werden gesteund door de CPN-Kamerleden Henk Gortzak, Gerben Wagenaar en Rie Lips-Odinot.
De opstandige leden werden in april 1958 door de CPN geroyeerd. Een maand later brachten zij het eerste nummer uit van het maandblad De Brug, en gingen verder als de Brug-groep. Gortzak, Wagenaar en Lips vormden onder deze naam een aparte fractie in de Tweede Kamer. De ruzie in de CPN was hiermee niet voorbij. In het najaar van 1958 verscheen het partijrapport De CPN in de Oorlog, waarin de opposanten werden betiteld als "Engelse spionnen".
Bij de Tweede Kamerverkiezingen van 1959 dong de groep vergeefs naar een zetel. Daarna leidde de organisatie, omgedoopt in Socialistische Werkers Partij, tot 1965 een kwijnend bestaan. Een aantal actieve leden sloot zich uiteindelijk aan bij de Pacifistisch Socialistische Partij (PSP).
