Bruay-la-Buissière

Mijnschat n° 3, eerste helft 20ste eeuw

Op het eind van het ancien régime werd de gemeente Bruay gecreëerd.

De plaats bleef landelijk tot het begin van de 19de eeuw, waarna de mijnbouw zich hier ontwikkelde. In 1850 werd Bruay de zetel van de Compagnie des mines de Bruay en de rest van de eeuw werden hier verschillende mijnschachten geopend. De industrialisatie zorgde voor een sterke bevolkingstoename, van 700 inwoners in 1850 tot 18.000 voor de Eerste Wereldoorlog.

Na de Eerste Wereldoorlog werd de industrie herbouwd met de hulp van vele immigranten, waaronder een groot aantal Polen. In 1919 werd de gemeentenaam Bruay-les-Mines, enkele jaren later, in 1924 werd dit Bruay-en-Artois, om verwarring te vermijden met Bruay-sur-l'Escaut in het bekken van Anzin. De bevolking nam verder toe tot zo'n 30.000 inwoners voor de Tweede Wereldoorlog. De bebouwing van het gebied breidde zich uit met de bouw van verschillende mijnwerkerscités.

In 1987 werd de buurgemeente Labuissière aangehecht bij Bruay-en-Artois in een zogenaamde "fusion association". De gemeentenaam werd daarbij gewijzigd in Bruay-la-Buissière.

De oppervlakte van Bruay-la-Buissière bedraagt 16,3 km², de bevolkingsdichtheid is 1472,3 inwoners per km². Door de gemeente stroomt de Lawe, een zijrivier van de Leie. De oude kern van Bruay-en-Artois ligt in het zuidwestelijke deel van de gemeente, Labuissière in het noordoosten.

De onderstaande kaart toont de ligging van Bruay-la-Buissière met de belangrijkste infrastructuur en aangrenzende gemeenten.

Cité des Electriciens

• De Cité n°2 of Cité des Electriciens is een oude mijnwerkerscité uit 1861, opgetrokken door de Compagnie des Mines de Bruay. De cité werd in 2009 ingeschreven als monument historique.
• Het Parc Roger-Salengro, met onder meer stadion, tribunes, turnzaal en zwembad, werd in 1997 deels als monument historique ingeschreven.
• Het stadhuis uit 1927, ingeschreven als monument historique in 2009.
• De Église Saint-Martin is de oude dorpskerk van Bruay-en-Artois. De klokkentoren werd in 1935 verhoogd.
• De Église Saint-Joseph in de mijnwerkswijken, gebouwd na de Eerste Wereldoorlog.
• De Église Sainte-Barbe of Chapelle Sainte-Barbe, de oude hospitaalkapel.
• De beschermd Église Saint-Martin van Labuissière.
• Bruay Communal Cemetery Extension, een Britse militaire begraafplaats uit de Eerste Wereldoorlog, telt meer dan 400 graven.

Onderstaande figuur toont het verloop van het inwonertal (bron: INSEE-tellingen).

Grafiek inwonertal gemeente

Oud station Bruay-en-Artois

Door de gemeente loopt de oude weg tussen Saint-Pol-sur-Ternoise en Béthune.

In de gemeente bevindt zich het voormalig station Bruay-en-Artois. Het deed nog tot in de jaren dienst voor personenvervoer en tot rond 1990 voor goederentransport, maar werd dan gesloten.

• http://www.bruaylabuissiere.fr

Zie de categorie Bruay-la-Buissière van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.