Nieuw-Zeelandse boeboekuil

De Nieuw-Zeelandse boeboekuil is 26 tot 29 cm lang. Mannetjes wegen 140 tot 156 gram, vrouwtjes van 170 tot 216 gram. Deze uil verschilt van de andere valkuilen in het verspreidingsgebied door zijn klein formaat in combinatie met een typische "gezicht". Deze uil heeft rondom de ogen een donkere vlek die weer is afgezet met een lichte rand. Vandaar de bijnaam masked owl Verder is de kleur bruin maar sterk variabel binnen het grote gebied waarbinnen ook allerlei ondersoorten worden onderscheiden. Op Tasmanië bijvoorbeeld is deze uil betrekkelijk klein en donker en zijn de ogen geel, terwijl de boeboekuilen in de drogere gebieden in Australië lichter gekleurd zijn met geelgroene ogen.

Hun voedsel bestaat uit insecten en vogels, die ze in de vlucht vangen.

De Nieuw-Zeelandse boeboekuil komt voor in geheel Australië, omliggende eilanden tot op Timor, het zuiden van Nieuw-Guinea en in Nieuw-Zeeland. Op het eiland Norfolk bestond een populatie die in de loop van de twintigste eeuw is uitgestorven.
Deze uil is niet kieskeurig in de keuze van zijn leefgebied. Allerlei landschappen variërende van regenwoud tot savanne, plantages, boomgaarden, parken, tuinen en bomen langs de straat, zijn geschikt. Het is in Australië de meest voorkomende uil.

De soort telt 4 ondersoorten:

• N. n. leucopsis: Tasmanië.
• N. n. novaeseelandiae: Nieuw-Zeeland.
• N. n. undulata: Norfolk.
• N. n. albaria: Lord Howe-eiland.

Zie de categorie Ninox novaeseelandiae van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.