Bob Evers-serie

Willem van den Hout schreef, onder het pseudoniem Willy van der Heide tussen 1949 en 1963 de eerste 32 delen van de reeks. In 1977 publiceerde uitgeverij Van Holkema & Warendorf twee losse delen, tegen de wil van uitgeverij De Eekhoorn die de rechten op de merknaam Bob Evers bezat. Van den Hout overleed in 1985. In zijn nalatenschap werden twee niet afgemaakte delen aangetroffen, die door Peter de Zwaan werden voltooid en werden uitgegeven als deel 33 en 36. De bij Van Holkema & Warendorf verschenen delen werden als deel 34 en 35 in de serie ingevoegd in een bewerking van Peter de Zwaan. Hij schreef tussen 1990 en 2003 ook de delen 37 tot en met 50. In 2004 kondigde hij aan dat hij geen nieuwe delen meer zou schrijven, maar hij kwam in 2010 terug op dit besluit.

Vijf delen zijn in eerste instantie als feuilleton gepubliceerd. Van 2002 t/m 2006 zijn vier Bob Evers-verhalen als stripverhaal in het Algemeen Dagblad verschenen. Het stripblad Eppo is bij zijn heroprichting in januari 2009 gestart met een Bob Eversfeuilleton.

De hoofdrollen in de Bob Evers-serie worden vervuld door de HBS-jongens Arie Roos en Jan Prins en hun Amerikaanse vriend Bob Evers. Niet door geldgebrek gehinderd (ze hebben een grote beloning gekregen voor hun hulp bij de verovering van een goudschat in hun eerste avontuur) reizen de jongens de halve wereld rond, meestal om een bende bandieten, muiters of ander gespuis het leven zuur te maken.

De verhalen van Van der Heide zijn niet gespeend van chauvinisme: door gebruik te maken van hun als typisch Hollands voorgestelde deugden vlijt, doorzettingsvermogen en scherpzinnigheid bereiken de jongens steevast hun einddoel. Bob Evers doet niet veel voor zijn vrienden onder maar krijgt af en toe een veeg uit de pan omdat hij uit Amerika komt. Inwoners van nog verder van de Noord-Europese cultuur verwijderde landen worden soms als onnozel afgeschilderd. In deel een van de serie staat dat Chinezen slim zijn en goed kunnen koken en Afrikanen over een goede lichamelijke conditie beschikken. De HBS-jongens zouden deze vertegenwoordigers van andere culturen wel goed moeten instrueren voor een goede afloop. Het taalgebruik reflecteerde dit ook. In eerdere delen werd de term nikker nog gebruikt; later werd dit zwarte.

Het vierde deel van de serie, Een overval in de lucht, werd tijdens de Tweede Wereldoorlog in een nationaalsocialistisch jeugdblad als feuilleton gepubliceerd; de rest van de serie werd gestart toen Van den Hout na de oorlog op verdenking van collaboratie gevangen zat. Daaruit zou men de conclusie kunnen trekken dat de Bob Evers-serie een 'foute' reeks is. Wat opvalt is dat Willem van den Hout indertijd moeite gedaan heeft om zich aan zijn collaboratieverleden te onttrekken. De oorspronkelijke Amsterdamse rederszoon Rob Evers werd de Amerikaan Bob Evers, en de serie werd naar deze kersverse Amerikaan genoemd al was diens rol kleiner dan die van Arie Roos en Jan Prins.
Willy van der Heide bundelde autobiografische anekdoten in Toen ik een nieuw leven ging beginnen en andere waargebeurde verhalen uit de jaren vijftig (1979), waarin kenners van de serie de nodige gebeurtenissen tegenkomen die model hebben gestaan voor episodes uit de reeks. Wie zich afvraagt waarom de jongens zo vaak genieten van de producten van Droste en van London tonic (van de frisdrankfabrikant Raak) moet bedenken dat Van den Hout de reeks als pure broodwinning schreef. De Encyclopaedia Britannica werd ook regelmatig genoemd. Hij liet zich voor het noemen van merknamen (sluikreclame) betalen. Toen Van den Hout een meningsverschil met een nieuwe vertegenwoordiger van Coca-Cola kreeg, liet Van den Hout in nieuwe edities van de boeken deze merknaam vervangen door London tonic.[1]

Op 6 december 1972 werd het Bob Evers Genootschap opgericht: een clubje liefhebbers van de reeks waarin onder anderen auteur Geerten Meijsing actief is.

De hoofdrolspelers zijn:

• Arie Roos: rood haar, lichte huid, sproeten. Is erg dik, eet veel en vaak en heeft geniale invallen en heeft een zeer goed improvisatievermogen.
• Jan Prins: zuinig, koppig, kan goed rekenen, technische interesse, kan niet goed improviseren. Hij zou licht autistisch kunnen zijn.
• Bob Evers: (min of meer doorsnee) Amerikaans, technisch, vindingrijk

In de boeken kwam lichte en zware criminaliteit regelmatig voor, waarbij smokkelen en wapens veel voorkwamen. Auto´s die in de serie voorkwamen waren altijd zeldzaam en speciaal, zoals Buick, Lincoln, Packard, en buitenlandse twoseaters. Vervoer in de stad ging vaak per taxi, waarbij Arie de aangezette dialoog voerde met de chauffeur. De meeste avonturen begonnen op aanvraag door familie of kennissen, of doordat het drietal benadeeld werd. De avonturen liepen af met geldwinst; slechts een enkele keer was het hen te doen om genoegdoening.

• De avonturen van drie jongens in de Stille Zuidzee. Publicatie in Jeugd, 1943/1944. Met tekeningen van Franz Mettes.
• 3 Jongens en een caravan. Publicatie in Jeugdkampioen, 1949. Met tekeningen van Nic. Blans.
• Tumult in een toeristenhotel. Publicatie in Jeugdkampioen, 1950. Met tekeningen van Wim Boost.
• Een speurtocht door Noord Afrika. Publicatie in Jeugdkampioen, 1951/1953. Met tekeningen van Wim Boost.
• Clandestiene streken op een cruiseschip, door Peter de Zwaan. Als feuilleton gepubliceerd op zijn eigen website vanaf oktober 2008.

Bob Evers is een Nederlandse stripreeks gebaseerd op deze boekenreeks. De strips werden getekend door Hans van Oudenaarden en vooral geschreven door Frank Jonker. Er verschenen vijf albums.

Verscheidene auteurs hebben Bob Eversverhalen geschreven in navolging van Willy van der Heide:

• Magistrale Manoeuvres in Moskou, door John Beringen, uitgegeven in eigen beheer
• Intriges in Irkoetsk, door John Beringen, niet gepubliceerd
• Warboel in Wladiwostok, door John Beringen, niet gepubliceerd
• Belevenissen met een bestelbus, door J. van Hees, als feuilleton gepubliceerd op de Bob Evers mailinglijst van september 1999 tot mei 2000
• Jan Prins zoekt zich wezenloos naar de dikke Arie Roos, door Fred de Koning, gepubliceerd op website eind 20^e eeuw
• Eigenaardigheden rond een erfenis, door Adriaan van Lidth de Jeude, als feuilleton gepubliceerd op de website van De Leesbeer van december 2006 tot maart 2007
• Klussen met clichés, door Adriaan van Lidth de Jeude, niet gepubliceerd
• Proto met problemen, door Adriaan van Lidth de Jeude, niet gepubliceerd
• Paniek op Páros, door Roger Schenk, niet gepubliceerd
• Wild geraas aan de Oude Maas, door Cornelis van Tilburg, niet gepubliceerd
• Lawaai in Luxemburg, door René Verhulst, als feuilleton gepubliceerd op de Bob Evers mailinglijst van juni 1998 tot november 1998, uitgegeven door Tante Kee Pocketboots (1999)
• Helse capriolen door een molen, door René Verhulst, als feuilleton gepubliceerd op de Bob Evers mailinglijst van mei 2001 tot juni 2001, uitgegeven door Tante Kee Pocketboots (2002)
• Potsierlijke praktijken in een pakhuis, door René Verhulst, als feuilleton gepubliceerd op de Bob Evers mailinglijst van april 2003 tot september 2003, uitgegeven door Tante Kee Pocketbooks (2007)

• 1988 - Hans & Ton Kleppe, Biografische gegevens: Heide, W. van der, deel I, 1988, Dordrecht/Papendrecht.
• 1989 - Hans & Ton Kleppe, Willem W. Waterman (W.H.M. van den Hout), deel 2, Dordrecht/Papendrecht.
• 1993 - John Beringen, Het verschijnsel Bob Evers: een verhandeling over Bob Evers, Arie Roos, Jan Prins en hun geestelijke vader Willy van der Heide. Breda.[2]
• 1994 - John Beringen, Het Bob Evers-virus: een receptenboek om de koorts op te drijven. Breda.
• 1995 - John Beringen, Hans Waser & Ralph Jas, Twee jongens en een Bob Evers-serie. Breda.
• 1995 - Hans & Ton Kleppe, Wetenswaardigheden over Willem W. Waterman, Dordrecht/Papendrecht. 2e druk 2003
• 1996 - Roger Schenk, Encyclopaedia Apriana. Katwijk.[3]
• 2000 - John Beringen, Bob Evers' laatste ereronde. Zelhem.
• 2002 - Geerten Meijsing, De tovenaarsleerling, Nijmegen, Flanor.
• 2005 - Marie-José van den Hout, Gelukkig gisteren.[4]

De boekenreeks heeft een eigen digitaal tijdschrift genaamd de Bob Evers Nieuwsbrief. Deze verschijnt twee keer per jaar. Het eerste nummer verscheen in januari 1993, op initiatief van de broers Hans en Ton Kleppe, als een gedrukt tijdschrift dat per post aan abonnees werd gestuurd. In 2002 werd overgegaan op verzending via e-mail. Het aantal abonnees van het laatste via e-mail verzonden nummer, Nieuwsbrief 25, bedroeg 400. In 2006 werd besloten de verzending via e-mail te staken en uitsluitend over te gaan op publicatie op internet, waar de Nieuwsbrief (in PDF of als HTML) volledig en gratis beschikbaar is.

De pagina's van de Nieuwsbrief worden doorlopend genummerd. Het in juli 2017 verschenen nummer, Nieuwsbrief 49, bevat de pagina's 868 t/m 907.