Berini (merk)

Berini (Motorenfabriek Pluvier NV, Rotterdam) is een historisch Nederlands bromfietsmerk, ook bekend vanwege de clip-on motortjes. Het bedrijf werd opgericht in december 1949 te Den Haag. Het idee was afkomstig van de Solex bromfiets, maar de oprichters wilden dat hun model op elke stevige fiets zou passen. De naam was afgeleid van de voornamen van de oprichters BErnard Neumann, RInus Bruynzeel en NIco Groenendijk.

Wereldberoemd (in Nederland): Het Berini M13 "eitje"
(foto: Hans de Waal)

Omdat de bedrijfsnaam Italiaans klonk, wekte het bedrijf in het begin de indruk een Italiaans product te leveren, omdat dat beter zou verkopen.

De eerste Berini had een 25,7cc-clip-onmotor die vanwege het eivormige tankje dat er op zat ook wel "het Berini-eitje" genoemd werd. De motor werd gebouwd op basis van uit Duitsland meegesmokkelde tekeningen van een bromfiets waarbij de motor in het achterwiel zat. Dit was niet praktisch en men besloot de motor boven het voorwiel te zetten. Twee aan elkaar gesoldeerde DKW-koplampen vormden de tank die daardoor zijn eivorm kreeg. Toch ging de “achterwielmotor” niet verloren. Dit zou later de Cyclemaster worden. Door het succes van deze eerste Berini ging de firma Pluvier ook een 32- en een 48cc-versie maken.

In 1950 verhuisde het bedrijf naar Rotterdam. In die tijd maakte men met 80 werknemers ongeveer 180 Berini's per dag. In 1955 verscheen de eerste Berini-bromfiets, waarbij het frame als brandstoftank diende. De bromfiets werd als M21 (één versnelling) of als M22 (twee versnellingen) geleverd. De PTT gebruikte de Berini M21; dit model was verlengd en er zat een vast gelaste bagagedrager op voor de zware posttassen.

Door onenigheid tussen Hart Nibbrig & Greeve en Pluvier (de toenmalige aandeelhouders) kwamen de Berini-bromfietsen in 1956 ook onder de naam Pluvier op de markt. Eind 1958 presenteerde men de Speedomatic, een systeem dat vanaf 4000 toeren de gasschuif steeds verder sloot zodat de bromfiets de ingestelde snelheid van 38 km/uur niet kon overschrijden.

De vraag naar Berinibrommers was zo groot dat de directie op zoek ging naar een extra vestigingsplaats. In 1960 besloot men een fabriek te bouwen in Emmen. Maar vanaf de opening in 1961 waren er organisatorische problemen, zowel in de fabriek zelf als bij de bevoorrading ervan vanuit Rotterdam. Twee jaar bestond de Emmense bromfietsfabriek, in februari 1963 ging ze alweer dicht. Alles bij elkaar kostte dit avontuur zeven miljoen gulden.

In 1964 viel uiteindelijk het doek voor Berini als bromfietsfabrikant. De Pluvierfabriek ging failliet. Naast de interne logistieke problemen was ook de komst van vele andere modellen er de oorzaak van dat de fabriek moest sluiten. De inboedel werd gekocht door de Anker Kolen Maatschappij. Deze maakte de motoren en Gazelle maakte de frames. Zo werd onder meer de Berini M48 nog vele jaren geproduceerd. Vanaf de jaren zeventig werden de Berinibromfietsen voorzien van zowel Anker als Suzuki motoren. De Berinimodellen werden ook gemaakt voor Union, Sparta, Locomotief en Simplex.

In 1981 werd het merk verkocht naar Zuid-Korea. Daar produceerde men ruim 15 jaar lang Berinibromfietsen voor de lokale markt. Hierover is verder weinig bekend.

Rond het jaar 1999 kwam de merknaam Berini per toeval weer in Nederlandse handen en sindsdien rolt er vanuit een fabriek in China een gehele nieuwe generatie "Berini-scooters" van de band, voorzien van Chinese 50cc-motoren die zijn gebaseerd op de GY6 viertaktmotor. Klinkende modelnamen als 'Bella Milano' en 'Dolce Vita' (modellen 2009) moeten de suggestie van een band met Italiaans design, waarmee men het merk ooit begonnen was, levend houden. Daarnaast biedt de importeur de retroscooters 'Eagle Wings' en 'Classic' aan.

Zie de categorie Berini van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.