Benzofenon-3

Benzofenon-3 of oxybenzon is een UV-filter. Van de benzofenon-derivaten wordt deze variant het meest in zonnebrandcrèmes toegepast.[1]

Benzofenon-3
Structuurformule en molecuulmodel
Structuurformule van benzofenon-3
Algemeen
Molecuulformule
     (uitleg)
C14H12O3
IUPAC-naam(2-hydroxy-4-methoxyfenyl)-fenylmethanon
Andere namenoxybenzon, 2-hydroxy-4-methoxy-benzofenon
Molmassa228,24 g/mol
SMILES
O=C(C2=CC=CC=C2)C1=C(O)C=C(OC)C=C1
CAS-nummer131-57-7
PubChem4632
Waarschuwingen en veiligheidsmaatregelen
Waarschuwing
H-zinnenH315 - H319 - H335
EUH-zinnengeen
P-zinnenP261 - P305+P351+P338
Fysische eigenschappen
Aggregatietoestandvast
Kleurwit
Smeltpunt66 °C
Waar mogelijk zijn SI-eenheden gebruikt. Tenzij anders vermeld zijn standaardomstandigheden gebruikt (298,15 K of 25 °C, 1 bar).
Portaal    Scheikunde

Eigenschappen

Het absorberend vermogen ligt vooral in het UV-A-spectrum, maar ook UV-B wordt geabsorbeerd. In een onderzoek van de Voedsel- en warenautoriteit bleek het verwerkt in 50 van de 160 geteste zonnebrandcrème-producten. Ook in andere cosmetica als lippenbalsem,[2] dagcrème (anti-aging) en shampoo[3] wordt het toegepast. In parfums kan het gebruikt worden om de geurstoffen te beschermen tegen UV-straling, zodat het parfum langer houdbaar wordt. Een ander toepassingsgebied is verf en lak.

De maximaal toegestane dosering in de EU is 6% in zonnecosmetica en 0,5% in andere cosmetica. De INCI-naam is Benzophenone 3. Contactallergie en fotocontactallergie (contactallergie voor een stof nadat die aan UV is blootgesteld) komen voor. In grotere series plakproeven is contactallergie veroorzaakt door ultravioletfilters de meest voorkomende oorzaak.[4][5][6] Daarnaast zijn ook urticariele reacties gemeld. Het wordt erg goed opgenomen door de huid en deels terug afgescheiden via de urine. Het wordt gelinkt aan de verbleking van koraalriffen. In Zweden mag het niet gebruikt worden bij kinderen onder de twee jaar, omdat zij de nodige enzymen ontbreken om het af te breken.


This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.