Bellegodshuis

Het Bellegodshuis ontstond in de periode 1270-1274. Een stichting werd opgericht met het oog op armenzorg in een crisisperiode van de lakennijverheid in Ieper, toen er een verbod was van export van Engelse wol naar Vlaanderen. In die periode liet Christine van Guînes, dochter van Boudewijn III van Guînes en weduwe van Salomon Belle, haar eigendommen ombouwen voor liefdadige doeleinden. Er kwam de volgende jaren een ziekenzaal en kapel. Het godshuis werd een van de belangrijkste hospitalen in de stad in de middeleeuwen. Door giften groeide het godshuis verder tot het tegen het eind van de 13de eeuw het volledig huizenblok besloeg. De eerste decennia van de 14de eeuw was de bekende chirurgijn Jan Yperman aan de instelling verbonden als meester-chirurgijn. Aanvankelijk was de kapel door het gebouwencomplex omsloten, maar in 1616 werd een nieuwe kapel gebouwd, anders georiënteerd en aan de Rijselstraat gelegen.

Het godshuis bleef onder de voogdij van de familie Belle en de nakomelingen tot het eind van het Ancien Régime. In 1796 kam het dan in handen van de Burgerlijke Godshuizen, die met bejaardenzorg waren belast.

Tijdens de Eerste Wereldoorlog werd het complex net als de hele stad Ieper verwoest. In de jaren 20 en 30 werd het geheel wederopgebouwd volgens de vooroorlogse plannen. In 1925 kwam het in handen van de Commissie voor Openbare Onderstand, de voorloper van het OCMW.

Het Bellegodshuis werd in 1940 beschermd als monument.[1]

Het museum toont talrijke historische stukken uit de collectie van het OCMW, zoals schilderijen, beelden, meubilair aardewerk en kerkgewaden. Een van de belangrijke stukken in de collectie is een schilderij uit 1420, dat een van de oudste schilderijen in België is. Het beeldt de Heilige Maagd af, met ernaast Yolente Belle, Joos Bryde en hun kinderen, de schenkers van het werk.