Bell P-39 Airacobra

De Bell P-39 Airacobra was een van de voornaamste jachtvliegtuigen van de United States Army Air Forces bij het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog. Het was het eerste jachtvliegtuig met driewielig onderstel, en met de motor geplaatst in de romp achter de cockpit. Ondanks het innovatieve ontwerp, waren de prestaties van de Airacobra beperkt door het gebrek aan een efficiënte turbolader, waardoor het toestel best inzetbaar was op lage hoogtes. De P-39 werd met succes ingezet door de luchtmacht van de Sovjet-Unie aan het Oostfront. Andere belangrijke afnemers van het toestel waren de Vrije Fransen, en de Italië na de overgave in 1943. Uit het toestel werd de P-63 Kingcobra ontwikkeld, die de gebreken van de P-39 moest corrigeren.

Bell P-39 Airacobra
Algemeen
Rol	Jachtvliegtuig
Bemanning	1
Status
Gebruik	zie tekst
Afmetingen
Lengte	9,2 m
Hoogte	3,8 m
Spanwijdte	10,4 m
Vleugeloppervlak	19,8 m²
Gewicht
Leeggewicht	2425 kg
Startgewicht	3800 kg
Krachtbron
Motor(en)	1× Allison V-1710-85 V-12
Vermogen	895 kW
Prestaties
Topsnelheid	605 km/u
Klimsnelheid	19 m/s
Actieradius	840 km
Dienstplafond	10700 m
Bewapening
Boordgeschut	1 × 37 mm kanon, 4 × 7.70 mm en 2 × 12.7 mm mitrailleurs
Bommen	tot 230kg
Portaal    Luchtvaart