Bekkeninstabiliteit

Bekkeninstabiliteit, ook wel symfysiolyse genoemd, is een aandoening, of althans een klachtenpatroon, bij vrouwen, die tijdens de zwangerschap en vooral ook in de periode na de bevalling op kan treden. De pijn kan zich zowel aan de voorkant (schaambeen/liezen) als aan de achterkant (SI gewrichten/ onderrug).

Neem het voorbehoud bij medische informatie in acht. Raadpleeg bij gezondheidsklachten een arts.

Tijdens de zwangerschap verweekt de verbinding tussen de bekkenbeenderen ter hoogte van het schaambeen (dat is bovenaan op de figuur). Bij drachtige cavia's treedt dit verschijnsel in extreme mate op, zodat de goed ontwikkelde jongen makkelijk door het bekkenkanaal kunnen passeren.

Volgens de oorspronkelijke theorie zouden tijdens de zwangerschap de banden en het kraakbeen in het bekken weker worden om ruimte te kunnen maken voor de baby tijdens de bevalling. De eerste dagen na de bevalling zou het bekken dan instabiel zijn, waardoor de bevallen vrouw bepaalde bewegingen zoals lopen beter niet zou kunnen maken.

Tijdens de jaren tachtig en negentig van de 20e eeuw werd de diagnose, die voorheen eigenlijk nooit werd gesteld, veel vaker gesteld bij vrouwen, die langdurig (maanden tot jaren) klachten hadden na een bevalling. De aandoening is omstreden omdat er ondanks vrij veel medisch onderzoek[1][2][3] geen medische oorzaak zou zijn gevonden.[4] De ontkenning van de legitimiteit van de diagnose door de medische wereld heeft geleid tot heftige discussies met (groepen van) patiënten die wel klachten hadden. In het eerste decennium van de 21e eeuw wordt de diagnose opvallend minder vaak gesteld. Daarvoor in de plaats wordt nu de term Bekkenpijn Syndroom of Zwangerschapsgerelateerde Bekkenpijn gebruikt.

Behandeling van deze klachten bestaat veelal uit bekkenfysiotherapie.