Basiliek van Aquileia
De Basiliek van Aquileia is de kerk van Aquileia en stamt uit de 11e eeuw, maar binnen is ook een vierde-eeuwse mozaïekvloer bewaard. Sinds 1998 staat de kerk onder de noemer 'Archaeological Area and the Patriarchal Basilica of Aquileia' op de Werelderfgoedlijst van de UNESCO.
 |
Dit artikel staat op een nalooplijst. Als je de inhoud op verifieerbaarheid gecontroleerd hebt, kun je dit sjabloon verwijderen. Bekijk ook de bewerkingsgeschiedenis om te zien of anderen hier al aan gewerkt hebben. |
Archeologische opgravingen en Patriarchale Basiliek van Aquileia
| ||
| Werelderfgoed cultuur | ||
 | ||
| Land |  | |
| UNESCO-regio | Europa en Noord-Amerika | |
| Criteria | iii, iv, vi | |
| Inschrijvingsverloop | ||
| UNESCO-volgnr. | 825 | |
| Inschrijving | 1998 (22e sessie) | |
| UNESCO-werelderfgoedlijst | ||
Basiliek van Aquileia
| ||||
 | ||||
| Plaats | Aquileia | |||
| ||||
Voorgeschiedenis
Na het Edict van Milaan in 313 werden christenen niet meer vervolgd en konden de eerste kerken worden gebouwd. Onder bisschop Theodore kwam in Aquileia in de 4e eeuw een kerk tot stand, maar die werd al snel verwoest. Later die eeuw kwam er een post-Theodorische kerk, op de oude fundamenten omdat de grond erg vochtig was. In de 9e eeuw werd de derde kerk gebouwd, weer op de oude fundamenten, de kerk van Maxentius.
De kathedraal
In 1031 bouwde de patriarch Poppo de huidige kathedraal op de fundamenten van deze kerken en deze kreeg een plat dak. De kathedraal werd rond 1379 vanaf de bogen tot het dak herbouwd in gotische stijl door patriarch Marquad von Randeck.
De vloer
De mozaïekvloer vormt het hoogtepunt van dit monument. Hij dateert nog uit de 4e eeuw en werd in de periode 1909-1912 weer blootgelegd door de rode tegels, aangebracht onder Poppo, te verwijderen. Hij meet ongeveer 760 m² en is daarmee de grootste oudchristelijke mozaïekvloer in Europa. De afbeeldingen op de vloer zijn symbolisch, vol Bijbelse taferelen en allegorieën. Zo komt de 'Knoop van Salomon' veel voor, de twee lussen die onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn. Ook is links bij de ingang een gevecht te zien tussen de haan en de schildpad, oftewel tussen God en de duivel.
De crypte
De crypte en de kapel van St. Petra stammen uit de 9e eeuw. De crypte heeft mooie Byzantijnse fresco's, die later in de 12e eeuw zijn aangebracht, toen Ermanno bisschop werd. De narthex is van een latere periode.
De doopkapel
De doopkapel is uit de 5e eeuw en staat tegenover de entree van de basiliek. Ze zijn door een porticus met elkaar verbonden. Het gebouw is vierkant van buiten en achthoekig van binnen; daar staat een groot zeshoekig doopvont omringd door zes pilaren, die vroeger bovenaan in een boog verbonden waren met de buitenmuur. De doopceremonie werd maximaal tweemaal per jaar gehouden, op de dag voor Kerstmis en soms nog op een andere dag. Dopelingen, in die tijd enkel volwassenen, betraden het gebouw aan de westkant, werden ondergedompeld, en verlieten het gebouw via de oostelijke deur, naar het licht en de basiliek lopend.
Het doopvont is gerestaureerd door Carolus VI.
Kerkhof
Achter de basiliek ligt een kerkhof met slachtoffers van de Eerste Wereldoorlog. Er zijn enkele monumenten op het kerkhof, o.a. ter herdenking van Maria Bergamas, die samen met tien onbekende soldaten is begraven. Zij staat bekend als "Moeder van de onbekende soldaat".
Mozaïekvloer
Oude lagen onder de basiliek
Crypte
Kerkhof