Avro Shackleton

De Avro Shackleton was een Brits langeafstandspatrouillevliegtuig en in gebruik bij de Royal Air Force. Het toestel was ontwikkeld door Avro en afgeleid van de Avro Lincoln bommenwerper. Deze werd voorzien van een nieuw landingsgestel en vernoemd naar de poolreiziger Ernest Shackleton. Het toestel maakte zijn eerste vlucht in 1949.

AVRO Shackleton
Algemeen
Rol- onderzeebootverkenner en bestrijder
- AWACS
Bemanning10, max 14
Status
GebruikRAF 1969 - 1991
Afmetingen
Lengte26,61 m
Hoogte5,33 m
Spanwijdte36,58 m
Vleugeloppervlak132 m²
Gewicht
Leeggewicht23.300 kg
Max. gewicht39.900 kg
Krachtbron
Motor(en)4x 1960 pk Rolls-Royce Griffon 57
Prestaties
Topsnelheid675 km/h
Actieradius2490 km
Dienstplafond10.500 m
Bewapening
Bommenmijnen, torpedo's als onderzeebootbestrijder, geen bewapening als AWACS
Portaal    Luchtvaart
Tekeningen met de diverse versies

Aanvankelijk werd hij in de periode 1958- 1970 slechts gebruikt voor detectie en bestrijding van onderzeeboten en diende in de haten tussen 1957-1984 ook als maritiem patrouillevliegtuig in de luchtmacht van Zuid-Afrika.

Later - van 1971 tot en met 1991 - werd de Shackleton aangepast voor AWACS taken en als vliegende radarpost ingezet bij de NATO luchtruimbewaking. De Shackleton was ingericht met kooien, een keukentje en een chemisch toilet en kon missies van maximaal 12 uur vliegen. Dit was vanwege zijn zuinige Rolls-Royce Griffon zuigermotoren. Langer kon hij echter niet in de lucht blijven omdat de mogelijkheid voor bijtanken in de lucht bij het toestel ontbrak.

De Shackleton werd als vliegende radarpost zo lang door de RAF in dienst gehouden vanwege problemen bij de constructie van zijn beoogde vervanger, de AWACS versie van de BAE Nimrod. Toen deze versie er uiteindelijk niet eens kwam werd als zijn vervanger ten slotte gekozen voor de Boeing E-3.

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.