Autodafe

Een autodafe (uit het Portugees: auto da fe, 'daad van geloof', alternatieve (verouderde) spellingen auto-da-fe, Auto-da-fé, auto da fé, Auto-de-Fé) is een ritueel van penitentie van door de inquisitie veroordeelde ketters en afvalligen. De term Auto de fé betekent in het (oud-)Spaans "handeling van (het) geloof", en is afgeleid uit het Latijnse "Actus Fidei".

Afbeelding van een autodafe, geschilderd door Pedro Berruguete (rond 1495).

De term wordt vandaag de dag vooral geassocieerd met de brandstapel, waarop mensen werden gedood wegens ketterij.

Achtergrond

Het autodafe bestond uit een katholieke mis, een gebed, de openbare processie van diegenen die schuldig waren bevonden en het voorlezen van hun straf. Het ritueel vond altijd plaats in het openbaar, en duurde enkele uren. Kunstwerken over de autodafe wekken vaak de suggestie dat er marteling en verbranding aan te pas kwamen, maar in werkelijkheid gebeurde dit niet tijdens een autodafe. Het autodafe was namelijk een religieus ritueel. Marteling vond niet meer plaats na de rechtszaak, en executies stonden altijd los van het autodafe.

Het eerste gedocumenteerde autodafe vond plaats in Parijs in 1242, onder Lodewijk IX van Frankrijk. Het eerste Spaanse autodafe vond plaats in Sevilla, Spanje in 1481; zes van de mannen en vrouwen die betrokken waren bij dit ritueel werden later terechtgesteld. Autodafe's vonden ook plaats in voormalige Spaanse kolonies zoals Mexico en Peru, en in de Portugese kolonies Brazilië en Goa, India.

Het autodafe is een symbool dat regelmatig terugkeert in voornamelijk Europese kunst.

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.