Asbestcement

Asbestcement (AC), merknaam Eternit, is een samengeperst en versteend mengsel van cementmateriaal en soms zand waarin 10 à 15% asbestvezels (golfplaten, vlakke platen) en bij standleidingen 15 à 30% als versterking verwerkt zijn.

Dak van Eternit asbestcement

Dit vezelversterkt cementproduct werd eind 19e eeuw uitgevonden door Ludwig Hatschek, die 10% asbestvezel en 90% cementproduct mengde en dit door een kartonmachine voerde.

Asbestcement is gemakkelijk te bewerken, vormvast, waterdicht, brandwerend en werd daarom veel in de bouw gebruikt, (huizen gebouwd voor 1993) bijvoorbeeld in golfplaten en dakleien voor dakbedekking en gevelbekleding. Daarnaast werd het ook gebruikt voor water- en gasleidingen. Deze leidingen zijn berucht om hun brosheid: na jaren in de grond te hebben gezeten kunnen ze kapotgaan door lichte trillingen.

Sinds 1993 is het op de markt brengen van asbest verboden (met bepaalde uitzonderingen). Inademen van asbestdeeltjes kan allerlei longziekten tot gevolg hebben waaronder een zeer specifieke vorm van kanker; mesothelioom. Oude onbeschadigde platen asbestcement vormen geen gevaar zolang ze in goede staat verkeren omdat de asbestvezels vast zitten in het cementmengsel. Echter bij het bewerken zoals boren, snijden en breken van de platen zullen deeltjes vrijkomen.

Spuitbaar asbest dat veel gebruikt werd bij het isoleren en brandwerend maken van schepen en gebouwen werd in Nederland al in 1978 verboden.

Aanhangig in Nederland is de Wijziging van de Wet milieubeheer (verwijdering asbest en asbesthoudende producten), die het mogelijk maakt per Algemene maatregel van bestuur eigenaren van bebouwing met een dak dat asbestcement bevat te verplichten het asbest te verwijderen. Het is de bedoeling dat deze verplichting vanaf 2024 zal gelden. Ongeveer 75% van de golfplaten van asbestcement is toegepast in de agrarische sector. Het overige deel is aanwezig op woningen, industrie-gebouwen en scholen.[1]