Anton Hekking

	Anton Hekking
	Anton Hekking (~ 1898)
Volledige naam	Antonius Joannes Franciscus Hekking
Geboren	7 september 1855
Overleden	18 november 1935
Geboorteland	Nederland
Beroep(en)	cellist
Portaal	Klassieke muziek

Antonius Joannes Franciscus (Anton) Hekking (Den Haag, 7 september 1855 – Berlijn, 18 november 1935) was een Nederlands cellist.[1]

Hij is zoon van muziekonderwijzer en koordirigent Gérard Hekking en zangeres Johanna Sophia van Hove.[2] Broer Gerard Charles (Gerardus Karolus) vertrok als cellist naar Bordeaux en diens zoon André Hekking werd eveneens cellist. Broer Louis Hekking (Lodewijk Bernardus Johannes) werd violist en vertrok naar Nancy (directeur conservatorium in Nancy), diens zoon Gérard Hekking was cellist.[3] Anton Hekking ligt begraven op het Landeseigener Friedhof Berlin-Steglitz.

Zijn muziekopleiding kreeg hij van zijn vader en aan het Haags Conservatorium. Daarna volgden nog lessen van Joseph Giese en Alexandre Chevillard en Léon Jacquard aan het Conservatoire national supérieur de musique et de danse de Paris (1873-1878). Hij studeerde daar af met een eerste prijs en won daarbij een cello. Hij was al snel verbonden aan het Philharmonisch Orkest in Scheveningen en het Stedelijk Orkest van Utrecht. Hij ondernam een tournee naar de Verenigde Staten en trad daar onder meer op met de Russische pianiste Anna Essipova. Daarna trad hij toe tot het orkest van Benjamin Bilse in Berlijn. Hij was in mei 1882 een van de medeoperichters van een orkest dat uit zou groeien tot de Berliner Philharmoniker. Al snel verliet hij dat orkest weer om een concertreis te maken met Eugène Ysaÿe. Van 1884 tot 1888 maakte hij met enkele onderbrekingen weer deel uit van het Berlijns orkest. Van 1889 tot 1891 was hij eerste cellist van het Boston Symphony Orchestra; van 1895 tot 1898 was hij cellist bij het New York Philharmonic. In al die tijd ondernam hij concertreizen door Europa en Noord-Amerika.

Hij gaf zijn naam aan het toen befaamde Hekking Trio met pianist Artur Schnabel (later vervangen door Clarence Adler) en violist Alfred Wittenberg. Voorts gaf hij les aan het Stern'sches Konservatorium.

Er zijn enkele opnamen van hem bekend:

Abendlied von Schumann, Stradivari-Record G 85
Meditation, Ave Maria von Bach, Continental 535
Chanson triste von Tschaikowsky, Continental 535
Träumerei von Schumann, Pathé 54161
Chanson triste von Tschaikowsky, Kalliope K 535
Berceuse von Godard, Kalliope K 241

Bronnen, noten en/of referenties

Eduard A. Melchior: Woordenboek der toonkunst 1890, pagina 289 omschreef hem als cellovirtuoos
J.H. Letzer: Muzikaal Nederland 1850-1910. Bio-bibliographisch woordenboek van Nederlandsche toonkunstenaars en toonkunstenaressen - Alsmede van schrijvers en schrijfsters op muziek-literarisch gebied, 2. uitgaaf met aanvullingen en verbeteringen. Utrecht: J. L. Beijers, 1913, pagina 72
Geïllustreerd muzieklexicon, onder redactie van Mr. G. Keller en Philip Kruseman, medewerking van Sem Dresden, Wouter Hutschenruijter (1859-1943), Willem Landré, Alexander Voormolen en Henri Zagwijn; uitgegeven in 1932/1949 bij J. Philips Kruseman, Den Haag; pagina 276
Dit artikel of een eerdere versie ervan is een (gedeeltelijke) vertaling van het artikel Anton Hekking op de Duitstalige Wikipedia, dat onder de licentie Creative Commons Naamsvermelding/Gelijk delen valt. Zie de bewerkingsgeschiedenis aldaar.

Geboorteakte Den Haag nr 1712 uit 1855
Gerardus Hekking (1819-1884) haalde een eerste prijs in Parijs bij een koorwedstrijd met zijn koninklijke zangvereniging Caecilia en werd benoemd tot ridder in de Orde van de Eikenkroon.
Celloconate.nl met familie Hekking

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.

[1] Geboorteakte Den Haag nr 1712 uit 1855

[2] Gerardus Hekking (1819-1884) haalde een eerste prijs in Parijs bij een koorwedstrijd met zijn koninklijke zangvereniging Caecilia en werd benoemd tot ridder in de Orde van de Eikenkroon.

[3] Celloconate.nl met familie Hekking